ตัวกรองผลการค้นหา
เบิกพระโอษฐ์
หมายถึง(ราชา) น. พิธีป้อนนํ้าโดยใช้ช้อนทองคำตักน้ำพระมหาสังข์ใส่พระโอษฐ์พระราชกุมารหรือพระราชกุมารีเป็นครั้งแรกในพระราชพิธีสมโภช ๓ วัน.
รำพัดชา
หมายถึงน. ท่ารำชนิดหนึ่งในพิธีคชกรรม.
ขานนาค
หมายถึงก. กล่าวคำขอบวชในพิธีบวชนาค.
ยชุรเวท
หมายถึง[ยะชุระ-] น. ชื่อคัมภีร์ที่ ๒ ของพระเวท กล่าวถึงพิธีบูชาสำคัญหลายพิธี เช่น พิธีราชสูยะ พิธีอัศวเมธ รายละเอียดในการประกอบพิธีและเรื่องเล่าแต่งเป็นร้อยแก้ว ส่วนบทสวดเป็นฉันท์นำมาจากฤคเวท. (ส.). (ดู เวท, เวท- ประกอบ).
เจ้าสาว
หมายถึงน. หญิงผู้เข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าบ่าว.
ยาชกะ
หมายถึง[-ชะกะ] น. ผู้ที่ทำพิธีบูชาหรือพิธีบวงสรวงแทนผู้อื่น. (ป., ส.).
เจ้าบ่าว
หมายถึงน. ชายผู้เข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าสาว.
ยัญพิธี
หมายถึงน. พิธีเซ่นสรวงบูชาของพราหมณ์.
ราชสูยะ
หมายถึงน. พิธีราชาภิเษกของอินเดียโบราณ. (ส.).
สัมพัจฉรฉินท์
หมายถึงน. พิธีสิ้นปี, ตรุษ. (ป.).
จองเปรียง
หมายถึง[-เปฺรียง] น. ชื่อพิธีอย่างหนึ่งของพราหมณ์ เป็นพิธีจุดโคมรับพระเป็นเจ้า ทำในวันเพ็ญเดือน ๑๒.
อภิเษก
หมายถึงก. แต่งตั้งโดยการทำพิธีรดนํ้า เช่นพิธีขึ้นเสวยราชย์ของพระเจ้าแผ่นดิน. (ส.; ป. อภิเสก).