ตัวกรองผลการค้นหา
สบง
หมายถึง[สะบง] น. ผ้านุ่งของภิกษุสามเณร. (ข. สฺบ่ง).
สมี
หมายถึง[สะหฺมี] น. คำเรียกพระภิกษุผู้ต้องอธิกรณ์ขั้นปาราชิก; (โบ) คำใช้เรียกพระภิกษุ.
บวช
หมายถึงก. ถือเพศเป็นภิกษุสามเณรหรือนักพรตอื่น ๆ.
ผ้าเหลืองร้อน
หมายถึง(ปาก) ก. อยากสึก (ใช้แก่พระภิกษุสามเณร).
วินัยธร
หมายถึง[วิไนทอน] น. ภิกษุผู้ชำนาญวินัย. (ป.).
ผ้าอาบ
หมายถึงน. ผ้าที่พระภิกษุสามเณรใช้ผลัดอาบนํ้า.
พระผู้เป็นเจ้า
หมายถึงน. เทวดาผู้เป็นใหญ่ เช่น พระอิศวร; พระภิกษุที่นับถือ.
อาพาธ
หมายถึง[-พาด] ก. เจ็บป่วย (ใช้แก่ภิกษุสามเณร). (ป., ส.).
กระฎี
หมายถึงน. เรือนหรือตึกสำหรับพระภิกษุสามเณรอยู่. (แผลงมาจาก กุฎี).
พระคุณเจ้า
หมายถึงส. คำเรียกพระภิกษุที่นับถือ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
เจ้าอาวาส
หมายถึงน. พระภิกษุซึ่งได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งผู้ปกครองวัด.
มานัต
หมายถึงน. วินัยกรรมที่สงฆ์ทำแก่ภิกษุผู้ต้องอาบัติสังฆาทิเสสให้เป็นภิกษุที่นับเข้าในหมู่สงฆ์ได้ เช่น สวดมานัต. (ป. มานตฺต).