ตัวกรองผลการค้นหา
หัวลม
หมายถึงน. ต้นลม, ลมต้นฤดูหนาว; เรียกไข้ที่มักเกิดเพราะถูกอากาศเย็นต้นฤดูหนาวว่า ไข้หัวลม.
ป่าผลัดใบ
หมายถึงน. ป่าไม้ที่ผลัดใบหรือสลัดใบในบางฤดู.
วรรษา
หมายถึง[วัดสา] น. พรรษา, ฤดูฝน; ปี. (ส.).
ฝนสั่งฟ้า
หมายถึง(ปาก) น. ฝนที่ตกหนักตอนปลายฤดูฝน.
ไข้หัวลม
หมายถึงน. ไข้ที่มักเกิดเพราะถูกอากาศเย็นต้นฤดูหนาว.
ปรัง
หมายถึง[ปฺรัง] น. เรียกนาที่ต้องทำในฤดูแล้งว่า นาปรัง. (ข. ปฺรัง ว่า ฤดูแล้ง). ว. เกินเวลา, เกินกำหนด, เช่น จมปรัง ว่า อยู่เกินเวลา.
วัส,วัส-,วัสสะ
หมายถึง[วัดสะ-] น. ฝน, ฤดูฝน; ปี. (ป.; ส. วรฺษ).
จำพรรษา
หมายถึงก. อยู่ประจำที่วัด ๓ เดือนในฤดูฝน (ใช้แก่พระสงฆ์).
ศรัท
หมายถึง[สะรัด] น. ฤดูสารท. (ส. ศรท; ป. สรท).
ศิศีระ
หมายถึงน. ฤดูหนาว; ความหนาว, ความเยือกเย็น. ว. เย็น, หนาว, เย็นเยือก. (ส. ศิศิร).
ลมตะเภา
หมายถึงน. ลมชนิดหนึ่งพัดมาจากทิศใต้ไปทางทิศเหนือในกลางฤดูร้อน.
ลมว่าว
หมายถึงน. ลมที่พัดจากทิศเหนือไปทิศใต้ตอนต้นฤดูหนาว, ลมเล่นว่าวเดี๋ยวนี้คือลมตะเภา ซึ่งพัดจากทิศใต้ไปทิศเหนือในกลางฤดูร้อน.