ค้นเจอ 522 รายการ

จับมือ

หมายถึงก. ทักทายตามธรรมเนียมตะวันตกโดยบุคคล ๒ คน ประสานมือขวาของกันและกันแล้วเขย่า, เรียกอาการที่ครูสอนโดยจับมือผู้เริ่มเรียนให้ทำตามในการสอนบางวิชาเช่น ฟ้อนรำ ดนตรี หรืองานฝีมือบางอย่าง เช่น จับมือรำ จับมือตีระนาด, โดยปริยายหมายถึงร่วมมือกัน เช่น ชาวบ้านจับมือกันพัฒนาแหล่งน้ำ.

ปรบมือให้

หมายถึง(สำ) ก. ยกย่อง, สรรเสริญ.

มือล่าง

หมายถึงน. ผู้รับไพ่ที่มือบนทิ้งให้.

เสียมือ

หมายถึงก. สูญเสียมือไป, โดยปริยายใช้ในความดูถูกดูหมิ่น เช่น คนอย่างนี้ ฉันไม่ไหว้ให้เสียมือหรอก.

ง่ามมือ

หมายถึงน. ช่วงโค้งระหว่างนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้.

พนมมือ

หมายถึงก. กระพุ่มมือ, ประนมมือ ก็ว่า.

มีมือมีเท้า

หมายถึงก. มีผู้คอยช่วยเหลือเปรียบเสมือนมือและเท้า.

มือจับ

หมายถึงน. ส่วนที่ทำไว้สำหรับจับเวลาเปิดปิดประตูหรือในการใช้งานอื่น ๆ เป็นต้น เช่น มือจับประตูรถยนต์ มือจับกบไสไม้ มือจับลิ้นชัก.

มือเป็นระวิง

หมายถึง(สำ) ว. อาการที่ใช้มือทำงานไม่ได้หยุด ในความว่า ทำงานมือเป็นระวิง.

มือโม่

หมายถึงน. ไม้ที่ยื่นออกมาจากตัวโม่ มีเดือยสำหรับจับหมุน.

มือสาม

หมายถึงน. เพชฌฆาตที่ลงดาบประหารชีวิตนักโทษเป็นคนที่ ๓.

รามือ

หมายถึงก. ทำงานน้อยลง.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ