ตัวกรองผลการค้นหา
ขาง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. โลหะชนิดหนึ่งอย่างเหล็กกระทะ.
พาง
หมายถึงน. แผ่นโลหะสำหรับตีบอกเสียง.
กริก,กริ๊ก
หมายถึง[กฺริก, กฺริ๊ก] ว. เสียงของแข็ง เช่น แก้ว โลหะ กระทบกัน.
ขอสับ
หมายถึงน. โลหะที่ปลายงอเป็นตาขอสำหรับเกี่ยวที่ขอรับ.
เส้นแร
หมายถึงน. เส้นที่แกะบนไม้หรือบนผิวโลหะ.
กะละมัง
หมายถึงน. เรียกชามที่ทำด้วยโลหะเคลือบว่า ชามกะละมัง.
ยาขัด
หมายถึงน. สิ่งที่ใช้ขัดโลหะ หนัง หรือกระเบื้อง เป็นต้น.
มโหระทึก
หมายถึงน. กลองโลหะชนิดหนึ่ง ใช้ตีเป็นสัญญาณและประโคม.
สายสวน
หมายถึงน. สายยางหรือท่อโลหะที่ใช้สวนปัสสาวะ.
แรเส้น
หมายถึงก. แกะเส้นบนไม้หรือบนผิวโลหะ. ว. เรียกเส้นที่แกะบนไม้หรือบนผิวโลหะว่า เส้นแร.
นิกเกิล
หมายถึงน. ธาตุลำดับที่ ๒๘ สัญลักษณ์ Ni เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง สีเงิน หลอมละลายที่ ๑๔๕๓ °ซ. ใช้ประโยชน์นำไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ ชุบฉาบผิวโลหะอื่นเป็นต้น. (อ. nickel).
เป่าแล่น
หมายถึงก. เอาหลอดเป่าไฟเพื่อเชื่อมโลหะเช่นทอง นาก เงิน ให้ติดกัน. น. หลอดเป่าไฟสำหรับเชื่อมโลหะให้ติดกัน.