ตัวกรองผลการค้นหา
สำราญ
หมายถึงก. สุขสบาย เช่น วันอาทิตย์จะนอนให้สำราญเลย. ว. ที่ทำให้มีความสุขสบาย เช่น เรือสำราญ. (ข. สํราล).
หัวอกหัวใจ
หมายถึงน. สภาพจิตใจที่น่าสงสารหรือน่าเห็นใจเป็นต้น เช่น นั่งก็ไม่เป็นสุข นอนก็ไม่เป็นสุข หัวอกหัวใจมันร้อนรุ่มไปหมด.
กระสรวล
หมายถึง[-สวน] (กลอน) ก. ยินดี, ร่าเริง, เช่น นางนกกระสรวลสันต์ สมเสพ. (นิ. นรินทร์).
สุขารมณ์
หมายถึง[สุ-] น. อารมณ์ที่มีสุข เช่น เขาเดินผิวปากอย่างสุขารมณ์; เรียกลัทธิที่ถือว่าความสุขทางผัสสะหรือโลกียสุขในชีวิตปัจจุบันเป็นสิ่งสูงสุดหรือเป็นความดีสูงสุดของชีวิตว่า คติสุขารมณ์. (ป. สุข + อารมฺมณ).
สิวาลัย
หมายถึงน. ศิวาลัย, ที่ประทับของพระศิวะ; ที่อยู่อันเกษมสุข.
ร่มเย็น
หมายถึงว. มีความสุขสบาย, ไม่มีความเดือดร้อน.
อุ่นกายสบายใจ
หมายถึงว. มีความรู้สึกสุขสบายทั้งกายและใจ.
คู่ชีวิต
หมายถึงน. ผู้ร่วมเป็นร่วมตาย, ผู้ร่วมทุกข์ร่วมสุข, สามีหรือภรรยา.
เป็นทุกข์,เป็นทุกข์เป็นร้อน
หมายถึงก. วิตกกังวล, เดือดเนื้อร้อนใจไม่เป็นสุข.
คู่ทุกข์คู่ยาก
หมายถึงน. ผู้ที่ใช้ชีวิตร่วมกันไม่ทอดทิ้งกันทั้งในยามสุขและยามทุกข์, ผู้ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเป็นเวลานานปี, (มักใช้แก่คู่ผัวตัวเมีย).
เกษม
หมายถึง[กะเสม] น. ความสุขสบาย, ความปลอดภัย, มักใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น สุขเกษม เกษมศานต์. (โบ เขียนเป็น กระเษม, เขษม ก็มี). (ส.; ป. เขม).
สมโภค
หมายถึง[-โพก] น. การเสวยสุขกายใจอันเป็นไปในทางโลก. (ป., ส.).