ตัวกรองผลการค้นหา
ปฐมวัย
หมายถึง[ปะถมมะไว] น. วัยต้น. (ป.).
เทวทูต
หมายถึงน. ชื่อคติแห่งธรรมดา ๓ ประการ คือ ชรา พยาธิ มรณะ.
มัชฌิมวัย
หมายถึง[มัดชิมะ-, มัดชิมมะ-] น. วัยกลางคน.
หนุ่ม
หมายถึงน. ชายที่มีอายุพ้นวัยเด็ก นับตามความนิยมตั้งแต่ ๑๕-๓๐ ปี. ว. เรียกชายที่ยังดูไม่แก่ตามวัย เช่น ดูยังหนุ่มอยู่.
สมวัย
หมายถึง[สะมะ-] ว. มีวัยเสมอกัน, รุ่นราวคราวเดียวกัน. (ป.; อ. contemporary).
ตื่นแต่ดึก สึกแต่หนุ่ม
หมายถึง(สำ) ก. เร่งรัดทำการงานให้เหมาะสมแก่วัยและเวลา.
กระดิก
หมายถึงก. ไหว, ทำปลายอวัยวะเช่นมือหรือเท้าให้ไหว.
ชราภาพ
หมายถึงน. ความแก่ด้วยอายุ, ความชำรุดทรุดโทรม, เช่น อันทุพพลชรา ภาพแล้ว. (โลกนิติ).
แล่น
หมายถึงก. เคลื่อนไปด้วยเครื่องยนต์หรือแรงลมเป็นต้น เช่น รถยนต์แล่นเร็ว เรือใบแล่นช้า, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น สมองกำลังแล่น ความคิดไม่แล่น; เชื่อมถึงกัน เช่น นอกชานแล่นถึงกัน. น. ชื่อวัยของเด็กถัดจากวัยจูง เรียกว่า วัยแล่น.
ช่องว่าง
หมายถึงน. ความเหลื่อมล้ำต่ำสูงที่ทำให้เข้ากันยาก เช่น ช่องว่างระหว่างชนชั้น ช่องว่างระหว่างวัย.
พยาธิ
หมายถึง[พะยาทิ] น. ความเจ็บไข้ เช่น โรคาพยาธิ ชาติชราพยาธิ. (ป. พฺยาธิ, วฺยาธิ; ส. วฺยาธิ).
ขบเผาะ
หมายถึงว. เรียกผลมะม่วงอ่อน ๆ ขนาดหัวแม่มือว่า มะม่วงขบเผาะ หมายเอาเสียงเวลาเอาฟันขบดังเผาะ; โดยปริยายเรียกวัยของเด็กหญิงที่เพิ่งเริ่มแตกเนื้อสาวว่า วัยขบเผาะ.