ค้นเจอ 252 รายการ

สนิมขุม

หมายถึงน. สนิมซึ่งเกิดที่ผิวโลหะแล้วทำให้ผิวโลหะเป็นจุด ๆ หรือเป็นรู ๆ เช่น พระพุทธรูปสัมฤทธิ์เกิดสนิมขุม.

เนื้อเยื่อบุผิว

หมายถึงน. เนื้อเยื่อที่ทำหน้าที่บุผิวนอก บุผิวใน บุโพรง บุท่อ บุต่อมของอวัยวะ. (อ. epithelial tissue).

ดำแดง

หมายถึงว. สีนํ้าตาล (ใช้แก่ผิวเนื้อ ๒ สี).

ประเทือง

หมายถึงก. ทำให้ดีขึ้น เช่น ประเทืองผิว, ทำให้รุ่งเรืองขึ้น เช่น ประเทืองปัญญา.

หนังกำพร้า

หมายถึงน. หนังที่เป็นผิวชั้นนอกสุดของคนและสัตว์, ผิวหนัง ก็เรียก.

ที่ราบสูง

หมายถึงน. ที่ราบซึ่งสูงกว่าระดับผิวโลกโดยรอบตั้งแต่ ๓๐๐ เมตรขึ้นไป.

ขี้แดด

หมายถึงน. ตะไคร่ที่จับบนผิวโคลนสีเขียว ๆ.

ตะปุ่มตะป่ำ

หมายถึงว. นูนขึ้นเป็นปม ๆ, เป็นปุ่มเป็นปมขรุขระอย่างผิวมะกรูด, ปุ่มป่ำ ก็ว่า.

ทุพพรรณ

หมายถึง[ทุบ-] (แบบ) ว. มีสีไม่งาม, มีผิวไม่งาม. (ป. ทุพฺพณฺณ; ส. ทุรฺวรฺณ).

ม่านตา

หมายถึงน. เยื่อผิวลูกตาสำหรับบังคับแสงให้เข้าตามากหรือน้อย.

ฉาบ

หมายถึงก. ทา เกลือก หรือเคลือบแต่ผิว ๆ เช่น ฉาบปูน ฉาบกล้วย.

ลาดเท

หมายถึงน. พื้นผิวที่เอียงลาดจากบริเวณที่สูงกว่าไปสู่บริเวณที่ตํ่ากว่า.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ