ตัวกรองผลการค้นหา
เตลิด
หมายถึง[ตะเหฺลิด] ก. กระเจิดกระเจิง, แตกเพ่นพ่านไป, เพริด.
แตกระแหง
หมายถึงก. แตกเป็นร่อง ๆ เช่น ดินแตกระแหง.
ภัญชะ
หมายถึงก. ทำให้แตก, หัก. (ป., ส.).
ยุให้รำตำให้รั่ว
หมายถึง(สำ) ก. ยุให้แตกกัน, ยุให้ผิดใจกัน.
ปริ
หมายถึง[ปฺริ] ก. แย้ม, ผลิ, แตกแต่น้อย.
แยก
หมายถึงก. ทำให้สิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่ออกจากกัน เช่น แยกกลุ่มประชุม แยกกล้วยไม้, กิริยาของสิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่แตกออกจากกัน เช่น แผ่นดินแยก, แตกหรือทำให้แตกออกเป็นทาง เช่น แม่นํ้าแยก ทางแยก, ไม่รวมกัน เช่น แยกกันอยู่.
แตกทัพ
หมายถึงก. แตกกระจัดกระจายไปจากกองทัพ, พ่ายแพ้.
ภิทะ,ภินท,ภินท-,ภินท์
หมายถึง[พินทะ-] ก. แตก, ทำลาย. (ป., ส.).
อสัมภิน,อสัมภิน-
หมายถึง[อะสำพินนะ-] ว. ไม่แตกต่าง, ไม่เจือปน. (ป. อสมฺภินฺน).
บิ
หมายถึงก. ทำให้แตกออกหรือหลุดออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยนิ้ว เช่น บิขนมปัง, แตกออกหรือหลุดออกด้วยอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น.
มลาย
หมายถึง[มะลาย] ก. แตก, ตาย, ทำลาย.
แพร่ง
หมายถึง[แพฺร่ง] น. ทางแยกทางบก. ก. แตกออก, แยกออก.