ตัวกรองผลการค้นหา
อภิชฌา
หมายถึง[อะพิดชา] น. ความโลภ, ความอยากได้. (ป.).
อภิณห,อภิณห-
หมายถึง[อะพินหะ-] ว. เสมอ, ทุกวัน. (ป.).
อภินันท
หมายถึงน. ความยินดียิ่ง, ความดีใจยิ่ง. (ป., ส.).
อภิปรัชญา
หมายถึง[อะพิปฺรัดยา, อะพิปฺรัดชะยา] น. ปรัชญาสาขาหนึ่ง ว่าด้วยความแท้จริง ซึ่งเป็นเนื้อหาสำคัญของปรัชญา. (อ. metaphysics).
อภิปราย
หมายถึง[อะพิปฺราย] ก. พูดชี้แจงแสดงความคิดเห็น. (ส. อภิปฺราย).
อภิมานะ
หมายถึงน. ความเย่อหยิ่ง, ความถือตัว. (ป., ส.).
อภิมุข
หมายถึงน. หัวหน้า เช่น เสนาภิมุข = หัวหน้าทหาร. ว. หันหน้าตรงไป, ตรงหน้า. (ป., ส.).
อภิเลปน์
หมายถึงน. การลูบไล้; เครื่องลูบไล้, ของหอม. (ป.).
อภิลักขิตสมัย
หมายถึงน. เวลาที่กำหนดไว้, วันกำหนด, (มักนิยมใช้แก่วันทำบุญคล้ายวันเกิดหรือวันทำพิธีประจำปี).
อภิชิต
หมายถึงว. มีชัย, ชนะแล้ว. (ป., ส.).
อภิมหาอำนาจ
หมายถึงว. เรียกประเทศที่มีอำนาจทางด้านเศรษฐกิจและทางทหารสูงกว่าประเทศมหาอำนาจว่า ประเทศอภิมหาอำนาจ.
อภิรดี,อภิรติ
หมายถึง[อะพิระ-] น. ความรื่นรมย์ยินดียิ่ง (มักใช้ในเรื่องรักใคร่). (ป., ส.).