ค้นเจอ 52 รายการ

ตับแข็ง

หมายถึงน. ชื่อโรคเรื้อรังที่เกิดแก่ตับ ทำให้เนื้อเยื่อของตับหดตัวและมีจำนวนน้อยลง ส่วนเนื้อเยื่อยึดต่อมีจำนวนมากขึ้นผิดปรกติ มักทำให้เกิดอาการบวมที่ท้อง ตาเหลือง ซึม หมดสติ และอาเจียนเป็นโลหิต.

ตาแข็ง

หมายถึงว. ไม่ง่วง, ไม่กะพริบง่าย.

น้ำแข็งกด

หมายถึงน. น้ำแข็งไสที่ใส่กระบอกหรือแก้วอย่างหนา กดให้เป็นแท่ง.

ภูเขาน้ำแข็ง

หมายถึงน. ก้อนนํ้าแข็งขนาดใหญ่ที่แตกจากธารนํ้าแข็งแถบขั้วโลกล่องลอยไปในทะเล.

ไม้แข็ง

หมายถึงน. ไม้ตีระนาดที่ไม่ได้พันด้วยนวม ทำให้มีเสียงกร้าว, โดยปริยายหมายความว่า วิธีการเฉียบขาด, อำนาจเด็ดขาด, เช่น เด็กคนนี้ต้องใช้ไม้แข็งจึงจะปราบอยู่.

เส้นแข็ง

หมายถึงน. อาการที่กล้ามเนื้อตึงจนแข็งทำให้เลือดลมเดินไม่สะดวก; (ปาก) ผู้มีอำนาจสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง.

ไสน้ำแข็ง

หมายถึงก. ดันก้อนน้ำแข็งไปบนเครื่องไสที่เป็นม้าไม้ ๒ ขาเตี้ย ๆ ตรงกลางมีใบกบฝังจากข้างล่าง ให้คมอยู่ข้างบน เพื่อย่อยน้ำแข็งให้เป็นฝอย, เรียกน้ำแข็งที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า น้ำแข็งไส.

หัวแข็ง

หมายถึงว. แข็งแรงทนทานไม่ใคร่เจ็บไข้ (มักใช้แก่เด็ก) เช่น เด็กคนนี้หัวแข็ง ตากฝนเป็นชั่วโมงก็ไม่เป็นอะไรเลย; กระด้าง, ว่ายาก, เช่น เขาเป็นคนหัวแข็ง ผู้ใหญ่พูดเท่าไรก็ไม่ยอมเชื่อฟัง, ตรงข้ามกับ หัวอ่อน. ก. ไม่ยอมอ่อนตาม เช่น เขาหัวแข็งจริง ๆ ชี้แจงเท่าไรก็ไม่ยอมเปลี่ยนความคิด.

ขัดแข็ง

หมายถึงก. ไม่อ่อนน้อม.

แข็งข้อ

หมายถึงก. ไม่ยอมตาม, ตั้งข้อสู้.

แข็งมือ

หมายถึงก. ทำเต็มกำลังไม่ย่อท้อ.

น้ำแข็ง

หมายถึงน. นํ้าที่ถูกความเย็นจัดจนแข็งตัวเป็นก้อน.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ