ตัวกรองผลการค้นหา
ซี่โครง
หมายถึงน. กระดูกโครงอกที่เรียงเป็นซี่ ๆ.
แข่น,แข้น
หมายถึงก. ข้นจวนแห้งจวนแข็ง เช่น เลือดแข้น. ว. แข็ง เช่น อาหารแข้น.
ลูกสะบ้า
หมายถึงน. กระดูกมีลักษณะกลม ๆ แบน ๆ คล้ายลูกสะบ้า มีเอ็นยึดระหว่างกล้ามเนื้อต้นขาด้านหน้ากับกระดูกหน้าแข้ง ประกอบเป็นส่วนนูนสุดของกระดูกหัวเข่า, สะบ้าหัวเข่า ก็ว่า.
เชิงกราน
หมายถึงน. เตาไฟปั้นด้วยดินยกตั้งได้ มีชานสำหรับวางฟืน; เรียกกระดูกตะโพกที่มีสัณฐานอย่างเชิงกรานว่า กระดูกเชิงกราน.
สะบ้าหัวเข่า
หมายถึงน. กระดูกมีลักษณะกลม ๆ แบน ๆ คล้ายลูกสะบ้า มีเอ็นยึดระหว่างกล้ามเนื้อต้นขาด้านหน้ากับกระดูกหน้าแข้ง ประกอบเป็นส่วนนูนสุดของกระดูกหัวเข่า, ลูกสะบ้า ก็ว่า.
หูด
หมายถึงน. โรคผิวหนังชนิดหนึ่งขึ้นเป็นไตแข็ง.
ท้องผูก
หมายถึงว. อาการที่อุจจาระแข็งถ่ายออกลำบาก.
ไขกระดูก
หมายถึงน. เนื้อส่วนในของกระดูก บางแห่งเป็นที่สร้างเม็ดเลือดชนิดต่าง ๆ ของร่างกาย.
ตะคาก
หมายถึงน. แง่กระดูกเชิงกรานที่อยู่ใต้บั้นเอว, หัวตะคาก ก็เรียก.
อกโรย
หมายถึงว. อาการของคนที่มีลักษณะผอมจนเห็นกระดูกอก.
ตะกั่วเกรียบ
หมายถึงน. ตะกั่วที่ประสมโลหะบางอย่างเพื่อให้แข็ง.
เถียร
หมายถึงว. มั่นคง, แข็ง, แข็งแรง. (แผลงมาจาก ถิร).