ตัวกรองผลการค้นหา
กระตราก
หมายถึงก. ล่ามโซ่, ทุกข์ทรมานในคุก. (ปาเลกัว).
บิณฑ,บิณฑ-
หมายถึง[บินทะ-] (แบบ) น. ก้อนข้าว. (ป., ส. ปิณฺฑ).
พณ,ฯพณฯ
หมายถึง[พะนะท่าน] น. คำนำหน้าชื่อหรือตำแหน่งข้าราชการผู้ใหญ่ชั้นรัฐมนตรี เอกอัครราชทูต เป็นต้น. (ย่อมาจากคำ พณหัว พณหัวเจ้า พณหัวเจ้าท่าน).
ปาว ๆ
หมายถึงว. อาการที่พูดดัง ๆ ซ้ำ ๆ ซาก ๆ แต่ไม่มีใครสนใจฟัง เช่น ครูสอนอยู่ปาว ๆ มีคนมาตะโกนเรียกอยู่ปาว ๆ.
ประอึง
หมายถึง(กลอน) ก. อึง, ดัง, เอ็ด, อึกทึก. (บุณโณวาท).
ปหาน
หมายถึง[ปะ-] ก. ละทิ้ง. (ป.; ส. ปฺรหาณ).
ลูกขุน ณ ศาลา
หมายถึง(โบ) น. คณะข้าราชการชั้นสูงฝ่ายธุรการ ซึ่งมีตำแหน่งต่าง ๆ มีเสนาบดีเป็นต้น รวมกันเรียกว่า ลูกขุน ณ ศาลา.
ไอริณ
หมายถึงเกลือสินเธาว์
กระโฉกกระเฉก
หมายถึงว. โขยกเขยก. (ปาเลกัว).
กระผาน
หมายถึงน. ตะโพก. (ปาเลกัว).
กระเฉก
หมายถึงว. เขยก. (ปาเลกัว).
ปาษาณ
หมายถึง[ปาสาน, ปาสานะ] (แบบ) น. หิน. (ส.; ป. ปาสาณ).