ตัวกรองผลการค้นหา
ลูกกระได
หมายถึงน. ลูกบันได.
ลูกเกด
หมายถึงน. ลูกองุ่นแห้งชนิดหนึ่ง.
ลูกขวาน
หมายถึงน. ขวานขนาดเล็ก หน้าประมาณนิ้วครึ่ง ใช้เหน็บหลังเป็นอาวุธ.
ลูกคู่
หมายถึงน. คนร้องรับต้นเสียง เช่น ลูกคู่ละครร้อง ลูกคู่ละครรำ, คนร้องรับพ่อเพลงแม่เพลง เช่น ลูกคู่เพลงฉ่อย ลูกคู่ระบำชาวไร่, โดยปริยายหมายถึงผู้สนับสนุน เช่น พอนายพูด ลูกน้องก็รับเป็นลูกคู่.
ลูกชะเนาะ
หมายถึงน. ไม้สั้น ๆ สำหรับขัดบิดเชือกที่ผูกให้แน่นเช่นในการทำนั่งร้าน, ชะเนาะ ก็เรียก.
ลูกแชร์
หมายถึงน. ผู้เล่นแชร์ ยกเว้นเท้าแชร์.
ลูกทรพี
หมายถึงน. ลูกอกตัญญูที่ทำร้ายพ่อแม่ของตน.
ลูกเน่ง
หมายถึงน. โลหะที่แขวนในกระดิ่ง เมื่อแกว่งไปกระทบตัวกระดิ่งจะมีเสียงดัง.
ลูกระเบิด
หมายถึงน. สิ่งที่มีรูปร่างต่าง ๆ บรรจุดินระเบิดหรือสารเคมีบางอย่าง เมื่อเกิดการระเบิด บางชนิดมีอำนาจในการทำลาย เช่น ลูกระเบิดทำลาย ลูกระเบิดสังหาร บางชนิดก่อให้เกิดไฟไหม้ เช่น ลูกระเบิดเพลิง บางชนิดก่อให้เกิดอาการระคายเคืองแก่เยื่อตา เช่น ลูกระเบิดน้ำตา.
ลูกหัวแก้วหัวแหวน
หมายถึงน. ลูกที่พ่อแม่โปรดปรานมากที่สุด.
ลูกหัวปี
หมายถึงน. ลูกคนแรกของพ่อแม่.
ลูกเหม็น
หมายถึงน. สารอินทรีย์ ลักษณะเป็นของแข็ง สีขาว ทำเป็นลูกกลม มีกลิ่นไม่ชวนดม ใช้ใส่ตู้หนังสือเป็นต้นเพื่อกันแมลงบางชนิด.