ตัวกรองผลการค้นหา
สายสำอาง
หมายถึงน. เชือกหรือลวดหนังตีเป็นเกลียวหุ้มผ้าแดง ผูกติดกับรัดประคนทั้ง ๒ ข้าง ปรกติทอดขนานลำตัวช้างไปผูกติดกับกระวินคล้องกับระวิงหรือซองหาง เมื่อตั้งสัปคับหรือกูบ ใช้สายสำอางนี้สอดผูกเพื่อช่วยรั้งมิให้เลื่อนไปทางหัวช้าง ขณะเดินลงที่ลาด.
สายชนวน
หมายถึงน. กระดาษห่อดินปืนม้วนเป็นเส้น ใช้จุดให้ไฟลุกแล่นเข้าไปติดดินระเบิด.
สายสูบ
หมายถึงน. สายส่งน้ำทำด้วยวัสดุทนไฟ ปลายสายทั้ง ๒ ข้างมีข้อต่อสำหรับต่อกับถังน้ำบนรถหรือต่อกับหัวประตูน้ำดับเพลิง อีกข้างหนึ่งสวมเข้ากับหัวฉีดน้ำ, ถ้าใช้ในการชลประทาน หรือส่งน้ำให้ประชาชนใช้ เรียกว่า สายสูบส่งน้ำ, ถ้าใช้ในการดับเพลิง เรียกว่า สายสูบส่งน้ำดับเพลิง; สายที่ทำด้วยสารสังเคราะห์ ปลายสายทั้ง ๒ ข้างมีข้อต่อสำหรับต่อกับถังบนรถ อีกข้างหนึ่งจุ่มลงในของเหลวหรือสิ่งปฏิกูลแล้วสูบขึ้นมา.
เสียงตามสาย
หมายถึงน. เสียงที่ส่งออกไปโดยใช้สายเป็นสื่อ.
เปีย
หมายถึงน. ชื่อนกยางชนิดหนึ่ง. (ดู ยาง ๑).
เลือดตกยางออก
หมายถึงก. มีบาดแผลถึงเลือดออก เช่น ต่อสู้กันจนถึงเลือดตกยางออก; รุนแรง เช่น เรื่องเล็กแค่นี้อย่าให้ถึงกับเลือดตกยางออกเลย.
มีดกรีดยาง
หมายถึงน. มีดขนาดกลาง ใบมีดรูปงอเป็นขอคล้ายเคียวเกี่ยวข้าว ใช้กรีดเปลือกต้นยางพารา.
ระสาย
หมายถึงว. เป็นสาย, เป็นเส้น.
ตีสาย,ตีสายตะแล็ปแก็ป
หมายถึง(โบ) ก. ส่งโทรเลข.
มวกผา
หมายถึงน. ของอย่างหนึ่งเป็นยางคล้ายวุ้นอยู่ตามเขา.
พกา
หมายถึง(กลอน) น. นกยาง.
ขุนน้ำ
หมายถึงน. สายนํ้าที่ไหลจากยอดเขา.