ตัวกรองผลการค้นหา
ช่างไฟ
หมายถึงน. ผู้ควบคุมไฟในรถไฟเรือไฟเป็นต้น, ช่างแก้ไฟฟ้า.
ไฟฟ้ากระแส
หมายถึงน. ไฟฟ้าที่เกิดขึ้นเนื่องจากอิเล็กตรอนปรากฏเป็นอิสระอยู่บนวัตถุ และเคลื่อนที่เป็นกระแส.
ดูด
หมายถึงก. สูบด้วยปาก เช่น ดูดนม, สูบด้วยกำลัง เช่น นํ้าดูด ไฟฟ้าดูด.
โอห์มมิเตอร์
หมายถึงน. เครื่องมือไฟฟ้าที่ใช้สำหรับวัดค่าของความต้านทานเป็นโอห์ม. (อ. ohmmeter).
ไฟฟ้าสถิต
หมายถึงน. ไฟฟ้าที่เกิดขึ้นเนื่องจากอิเล็กตรอนหรือโปรตอนปรากฏเป็นอิสระอยู่บนวัตถุ และไม่เคลื่อนที่เป็นกระแส.
หัวแร้ง
หมายถึงน. เหล็กที่ปลายมีลักษณะคล้ายหัวของนกแร้ง ใช้เผาไฟให้ร้อนจัดแล้วจี้ตะกั่วบัดกรีเพื่อเชื่อมโลหะให้ติดกัน, เครื่องมือไฟฟ้าชนิดหนึ่ง เมื่อทำให้ปลายร้อนจัดด้วยกระแสไฟฟ้า ใช้จี้ตะกั่วบัดกรีเพื่อเชื่อมโลหะให้ติดกัน เรียกว่า หัวแร้งไฟฟ้า.
แอมมิเตอร์
หมายถึงน. เครื่องมือที่ใช้สำหรับวัดค่าของกระแสไฟฟ้าเป็นแอมแปร์. (อ. ammeter).
เซลล์ปฐมภูมิ
หมายถึงน. เซลล์ไฟฟ้าประเภทที่เมื่อสร้างเสร็จแล้วก็นำไปใช้เพื่อจ่ายกระแสไฟฟ้าออกได้ทันที เมื่อใช้ไปแล้ว ส่วนประกอบบางส่วนจะหมดเปลืองไปโดยไม่กลับคงคืนเป็นสภาพเดิมได้อีก เช่น ถ่านไฟฉาย. (อ. primary cell).
อิเล็กโทน
หมายถึงน. เครื่องดนตรีไฟฟ้าชนิดหนึ่ง สามารถทำเสียงเครื่องดนตรีหลายชนิดได้ในเวลาเดียวกัน. (อ. electone).
พัดลม
หมายถึงน. เครื่องพัดให้เย็นด้วยแรงไฟฟ้าเป็นต้น; เครื่องฉุดระหัดด้วยกำลังลม.
แอโนด
หมายถึงน. แผ่นหรือแท่งตัวนำที่โยงต่อกับขั้วบวกของเครื่องกำเนิดไฟฟ้า เช่น แบตเตอรี่. (อ. anode).
เซลล์ทุติยภูมิ
หมายถึงน. เซลล์ไฟฟ้าประเภทที่เมื่อสร้างเสร็จแล้วต้องนำไปอัดไฟเสียก่อน แล้วจึงจะนำไปใช้เพื่อจ่ายกระแสไฟฟ้าออกได้ เมื่อใช้ไปแล้ว ส่วนประกอบบางส่วนจะหมดเปลืองและแปรสภาพไป แต่อาจทำให้กลับคงคืนสู่สภาพเดิมได้อีก โดยวิธีนำเซลล์ไฟฟ้าไปอัดไฟใหม่ เช่น แบตเตอรี่รถยนต์. (อ. secondary cell).