ค้นเจอ 262 รายการ

คำพ้องเสียง

หมายถึงคำที่ออกเสียงเหมือนกันแต่เขียนต่างกันและมีความหมายต่างกัน เช่น ใส-ไส-ไสย กาน-กาล-การ-การณ์ (โบ) ในหนังสือแบบเรียนภาษาไทยของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) เรียกคำพ้องเสียงว่า ไวพจน์

ต้มจนสุก,ต้มเสียสุก

หมายถึง(ปาก) ก. ล่อลวงให้หลงได้สำเร็จ.

ตะโพกสุดเสียงสังข์

หมายถึง(สำ) น. เรียกตะโพกหญิงที่ผายออกมาก.

ตีเสียง

หมายถึงก. ขึ้นเสียง, ออกเสียงดังด้วยความโกรธ, (เป็นคำที่ผู้ใหญ่ใช้ว่าผู้น้อย).

ตุ๊กตาเสียกบาล

หมายถึง[-เสียกะบาน] น. ตุ๊กตาที่ใส่กระบะกาบกล้วยพร้อมทั้งเครื่องเซ่นผีแล้วนำไปวางไว้ที่ทางสามแพร่งหรือลอยนํ้า.

ท้องเสีย

หมายถึงว. อาการที่เกิดจากเครื่องย่อยอาหารไม่ทำหน้าที่ตามปรกติทำให้ถ่ายอุจจาระกะปริบกะปรอย.

ทำเสียเจ็บ

หมายถึง(ปาก) ก. ทำให้เดือดร้อนลำเค็ญ, ทำเจ็บ หรือ ทำเอาเจ็บ ก็ว่า.

น้ำเสียง

หมายถึงน. กระแสเสียง, คำพูด; โดยปริยายหมายถึงคำพูดที่ส่อให้รู้อารมณ์ที่มีอยู่ในใจ.

เป็นเสียเอง

หมายถึงก. ทำเรื่องเสียหายเอง, เป็นเอง ก็ว่า.

มีชื่อ,มีชื่อเสียง

หมายถึงว. มีเกียรติยศชื่อเสียง.

ลากเสียง

หมายถึงก. อาการที่พูดยานคางในความว่า พูดลากเสียง.

เลี้ยงไม่เสียข้าวสุก,เลี้ยงไม่เสียหลาย

หมายถึงก. เลี้ยงแล้วยังใช้ประโยชน์ได้บ้าง.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ