ตัวกรองผลการค้นหา
สรุง
หมายถึง[สุง] (กลอน) น. อำนาจ, เดช.
ไหล
หมายถึงน. ส่วนของพืชบางชนิดเช่นบอนและบัว ซึ่งเลื้อยชอนไปแตกเป็นหน่อขึ้น, หางไหล ก็เรียก.
ลำประโดง
หมายถึงน. ลำน้ำขนาดเล็กที่ขุดจากลำน้ำขนาดใหญ่เพื่อชักน้ำเข้านาเข้าสวน, ลำกระโดง ก็ว่า.
กระมึน
หมายถึง(โบ) ว. สูงคํ้าฟ้า, สูงเด่น, เช่น กายาศีรษะพลัดพราย หัวขาดเด็ดตาย จรลู่กระมึนเหมือนเขา. (เสือโค, บางฉบับเป็น ตระหมื้น), ตระมึน ก็ใช้, โดยมากเป็น ทะมื่น.
หางไหล
หมายถึงน. ส่วนของพืชบางชนิดเช่นบอนและบัว ซึ่งเลื้อยหรือชอนไปแตกเป็นหน่อขึ้น, ไหล ก็เรียก.
กระมัง
หมายถึงว. คำแสดงความไม่แน่ใจ, คำแสดงความคาดคะเน, (ใช้ไว้ท้ายประโยค) เช่น เป็นเช่นนี้กระมัง, ในบทกลอนใช้ว่า กระหมั่ง ก็มี.
ปากอ่าว
หมายถึงน. ปากของส่วนทะเลที่เว้าเข้าไปในแผ่นดิน.
มงคลวาท
หมายถึง[มงคนละวาด] น. คำให้พร, คำแสดงความยินดี.
ยวบ
หมายถึงก. อาการที่ไหวจะยุบลง เช่น นอกชานยวบ.
หน่อไม้ฝรั่ง
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Asparagus officinalis L. ในวงศ์ Asparagaceae หน่ออ่อนกินได้.
เบิกโลง
หมายถึงก. ทำพิธีก่อนนำศพลงโลง.
แขม่ว
หมายถึง[ขะแหฺม่ว] ก. ผ่อนลมหายใจให้ท้องยุบลง, บังคับกล้ามเนื้อท้องให้ท้องยุบลง, กระแหม่ว ก็ว่า.