ตัวกรองผลการค้นหา
ฝีประคำร้อย
หมายถึงน. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง เกิดขึ้นบริเวณลำคอ เป็นเม็ดเรียงกันรอบคอ.
ต้นคอ
หมายถึงน. ส่วนของคอที่ถัดไหล่ขึ้นไปถึงบริเวณก้านคอ.
กระแหร่ม
หมายถึง[-แหฺร่ม] ก. กระแอม คือ ทำเสียงขึ้นมาจากคอ เช่นเพื่อมิให้นํ้ามูกลงคอเมื่อเป็นหวัด หรือเพื่อให้หายเสลดติดคอ.
คอตั้ง
หมายถึงน. คอเสื้อที่มีขอบตั้งแนบไปกับลำคอ.
ฝีคัณฑมาลา
หมายถึงน. ชื่อฝีชนิดหนึ่งที่ขึ้นเป็นแถวตามคอ.
ลอยคอ
หมายถึงก. ว่ายนํ้าตั้งตัวตรง คออยู่เหนือนํ้า.
เหลียว
หมายถึงก. ผินไปทางขวาหรือทางซ้ายอย่างเอี้ยวคอ.
เชิ้ต
หมายถึงน. เสื้อคอปกชนิดหนึ่ง. (อ. shirt).
ปากปราศรัยใจเชือดคอ
หมายถึง(สำ) ก. พูดดีแต่ใจคิดร้าย.
รัตนาวลี
หมายถึงน. สร้อยคอที่ทำด้วยเพชรพลอย. (ส.).
คอหยัก ๆ สักแต่ว่าคน
หมายถึง(สำ) น. คนที่ประพฤติตัวไม่สมศักดิ์ศรีของความเป็นคน.
เกี้ยวนวม
หมายถึงน. เกี้ยวที่ใส่หัวและนวมที่สวมคอ.