ค้นเจอ 278 รายการ

ห่า

หมายถึง(โบ) น. หน่วยวัดปริมาณน้ำฝนโดยกำหนดว่า ถ้าตกลงมาเต็มบาตรขนาดกลางที่ตั้งรองไว้กลางแจ้ง เรียกว่า น้ำฝนห่าหนึ่ง; โดยปริยายใช้กับสิ่งที่มาหรือตกลงมาเป็นจำนวนมาก เช่น ฝนตกลงมาห่าใหญ่, บางทีก็ใช้ว่า ห่าฝน เช่น ฝูงเครื่องบินทิ้งระเบิดถล่มข้าศึกเป็นห่าฝน.

ปรัศว์

หมายถึง[ปะหฺรัด] น. ข้าง, สีข้าง; เรียกเรือนหลวงซึ่งอยู่ขนานทั้ง ๒ ข้างของเรือนหลวงหรือพระที่นั่งที่เป็นประธาน. (ส. ปารฺศฺว; ป. ปสฺส).

คัก,คั่ก,คั่ก ๆ

หมายถึงว. เสียงดังอย่างเสียงฝนตกหนัก; เสียงหัวเราะ.

เผลียง

หมายถึง[เผฺลียง] น. ฝน. (ข. เภฺลียง).

ฝนห่าแก้ว

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ฝนลูกเห็บขนาดเล็ก เช่น ฝนห่าแก้วตกแล้วพ้นไป ฝนห่าใหญ่เทลงเทลง.

วัดหลวง

หมายถึง(ปาก) น. พระอารามหลวง, วัดที่พระเจ้าแผ่นดินทรงสร้าง หรือทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เข้าจำนวนในบัญชีเป็นพระอารามหลวง.

วัดราษฎร์

หมายถึงน. วัดที่ได้รับพระราชทานที่วิสุงคามสีมา แต่มิได้เข้าบัญชีเป็นพระอารามหลวง.

บังสาด

หมายถึงน. เพิงที่ต่อชายคาสำหรับกันฝนสาด, กันสาด ก็เรียก.

วรรษา

หมายถึง[วัดสา] น. พรรษา, ฤดูฝน; ปี. (ส.).

ผูกภาษี

หมายถึง(โบ) ก. ว่าเหมาการเก็บภาษีไปทำเองแล้วให้เงินแก่หลวงตามสัญญา.

ขยาบ

หมายถึง[ขะหฺยาบ] น. เครื่องกันแดดและฝนที่เลื่อนเข้าออกจากประทุนเรือได้.

ซู่,ซู่,ซู่ ๆ

หมายถึงว. เสียงดังอย่างเสียงฝนตกมาก ๆ แต่ตกไม่นาน.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ