ตัวกรองผลการค้นหา
ประติรพ
หมายถึง[ปฺระติรบ] ก. ส่งเสียงดัง, ร้องดัง, ประดิรพ ก็ว่า. (ส. ปฺรติรว; ป. ปฏิรว).
ปราติหารย์
หมายถึง[ปฺราติหาน] (กลอน) น. ปาฏิหาริย์. (ส. ปฺราติหารฺย; ป. ปาฏิหาริย).
ปริยัติ
หมายถึง[ปะริยัด] น. การเล่าเรียนพระไตรปิฎก. (ป. ปริยตฺติ).
ปรีติ
หมายถึง[ปฺรี-] น. ปีติ, ความปลาบปลื้มใจ, ความอิ่มใจ. (ส.; ป. ปีติ).
ปะติดปะต่อ
หมายถึงก. เอาสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ มาติดมาต่อกัน.
ปูติลดา
หมายถึงน. กระพังโหม. (ป. ปูติลตา).
พฤติการณ์
หมายถึงน. เหตุการณ์ที่เป็นมาหรือที่จะเป็นไป, ความเป็นไปในเวลากระทำการ เช่น พฤติการณ์ของเขาแสดงว่ามีเมตตากรุณา พฤติการณ์ของเขาแสดงถึงความทารุณโหดร้าย.
พัตติงสะ
หมายถึงว. สามสิบสอง. (ป.).
พิทักษ์สันติ
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
ภิตติ
หมายถึงน. ฝาเรือน, กำแพง. (ป., ส.).
ภินชาติ
หมายถึงว. ต่างชาติ, ต่างชาติชั้น. (ป., ส. ภินฺนชาติ).
ภีรุกชาติ
หมายถึง[พีรุกะชาด] ว. ขี้ขลาด. (ป.).