ค้นเจอ 279 รายการ

แสก

หมายถึงน. แนวที่อยู่ระหว่างกลาง ในคำว่า แสกผม แสกหน้า. ก. แบ่งผมออกเป็น ๒ ส่วนเท่า ๆ กัน เรียกว่า แสกกลาง, ถ้าไม่เท่ากัน เรียกว่า แสกข้าง. ว. เรียกผมที่หวีแบ่งออกเป็น ๒ ส่วนเท่า ๆ กันว่า ผมแสกกลาง, เรียกผมที่หวีแบ่งออกเป็น ๒ ส่วนไม่เท่ากันว่า ผมแสกข้าง.

ปอย

หมายถึงน. กลุ่มก้อนหรือกระจุกเล็ก ๆ ของสิ่งที่เป็นเส้นเป็นฝอยอย่างเส้นด้าย หญ้า ผม หรือขน เช่น ปอยผม, ลักษณนามเรียกกระจุกหรือกลุ่มก้อนของสิ่งเช่นนั้น เช่น ผมปอยหนึ่ง ผม ๒ ปอย.

จุกยา

หมายถึงก. เอายาจืดหรือยาฉุนทำเป็นก้อนกลม ๆ จุกไว้ที่มุมปาก.

แกละ

หมายถึง[แกฺละ] น. ผมเด็กผู้ชายที่เอาไว้เป็นแหยมตรงแง่ศีรษะ เรียกว่า ผมแกละ.

เก็บผม

หมายถึงก. เอากรรไตรเล็มผมให้เสมอกัน.

แพ้ผม

หมายถึงว. ลักษณะที่ผมหงอกเร็วกว่าธรรมดา.

จุกชี

หมายถึง[จุกกะชี] น. ฐานปูนสำหรับประดิษฐานพระประธานเป็นต้น, ชุกชี ก็ว่า.

กระเซิง

หมายถึงว. ยุ่งเหยิง, รุงรัง, เช่น ผมเป็นกระเซิง, เซิง ก็ว่า.

ปลงผม

หมายถึงก. โกนผม (ใช้แก่บรรพชิต).

เวณิ

หมายถึงน. ผมซึ่งถักปล่อยไว้. (ป., ส.).

จุฑามาศ

หมายถึงน. หย่อมผมกลางกระหม่อม. (ส.).

กิ๊บ

หมายถึงน. ที่หนีบผมทำด้วยโลหะหรือพลาสติกเป็นต้น สำหรับบังคับผมให้อยู่ในลักษณะที่ต้องการหรือเพื่อประดับตกแต่ง.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ