ค้นเจอ 183 รายการ

มโหรี

หมายถึงน. วงดนตรีที่มีเครื่องผสมทั้งเครื่องดีด เครื่องสี เครื่องตี เครื่องเป่า และมีผู้ขับร้องร่วมด้วย.

โข่ง

หมายถึงน. ชื่อหอยนํ้าจืดกาบเดี่ยวในวงศ์ Ampullariidae เปลือกสีเขียวคลํ้า มีขนาดเท่าหัวแม่มือจนถึงกำปั้น เวียนเป็นวง ยอดสั้น วงสุดท้ายค่อนข้างกลม มีหลายชนิดในสกุล Pila เช่น ชนิด P. ampullacea, P. polita.

บ่วง

หมายถึงน. เชือกที่ทำเป็นวงสำหรับคล้อง รูดเข้าออกได้, โดยปริยายหมายถึงสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น บ่วงมาร.

พิณพาทย์เครื่องห้า

หมายถึงน. วงพิณพาทย์ที่ประกอบด้วยปี่ใน ระนาดเอก ฆ้องวงใหญ่ ตะโพน กลองทัด และฉิ่ง, ปี่พาทย์เครื่องห้า ก็เรียก.

หูแจว

หมายถึงน. วงด้ายดิบหรือเชือกที่ชุบนํ้าบิดให้เป็นเลข 8 อาระบิก () สำหรับคล้องแจวให้ยึดกับหลักแจว.

ชนาง

หมายถึง[ชะ-] น. เครื่องดักปลาและสัตว์ป่า เช่น บ้างวงข่ายรายรอบปากชนาง. (ไชยเชฐ). (ข.).

ปี่พาทย์เครื่องห้า

หมายถึงน. วงปี่พาทย์ที่ประกอบด้วยปี่ใน ระนาดเอก ฆ้องวงใหญ่ ตะโพน กลองทัด และฉิ่ง, พิณพาทย์เครื่องห้า ก็เรียก.

ลมบ้าหมู

หมายถึงน. ลมหมุนที่เกิดในบริเวณแคบ ๆ มีความรุนแรงไม่มากนัก มักหอบเอาของเป็นวงขึ้นไปในอากาศ.

คล้อง

หมายถึง[คฺล้อง] ก. เอาของที่มีลักษณะเป็นเส้น เป็นวงหรือเป็นบ่วง คาด เกี่ยว หรือสวมสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้า เช่น ผ้าคล้องคอ คล้องพวงมาลัย คล้องช้าง, เอาของที่เป็นวงหรือโค้งเกี่ยวหรือเกี่ยวกัน เช่น ลูกโซ่คล้องกัน คล้องแขน, รับกัน เช่น ชื่อคล้องกัน.

กาบเดียว,กาบเดี่ยว

หมายถึงน. ชื่อเรียกหอยในชั้น Gastropoda มีเปลือกต่อกันเป็นชิ้นเดียวโดยเวียนเป็นวงซ้อนกัน และมีช่องให้ตัวหอยโผล่ออกมาจากเปลือกได้.

ปะหัง

หมายถึงน. เครื่องใช้ทำด้วยไม้ไผ่ผ่าซีกขัดเป็นวงสำหรับใส่หญ้าให้วัวควายกิน.

แตรวงโยธวาทิต

หมายถึง[-โยทะวาทิด] น. วงดนตรีทหารหรือตำรวจเป็นต้นซึ่งประกอบด้วยเครื่องดนตรีที่ทำด้วยทองเหลือง จำพวกแตร เครื่องตี เช่น กลองใหญ่เล็ก และเครื่องลมต่าง ๆ มักจัดเป็นวงใหญ่ ใช้ในเวลากองทหารเดินและอื่น ๆ.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ