ค้นเจอ 474 รายการ

ขลึง

หมายถึง[ขฺลึง] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ว. เล่น เช่น พูดขลึง ว่า พูดเล่น.

รำพัด

หมายถึง(ปาก) ก. เล่นไพ่ไทย.

ซุกซน

หมายถึงว. ซนนอกลู่นอกทาง, ซอกแซกเล่น.

ต้องเต

หมายถึงน. ชื่อการเล่นของเด็กอย่างหนึ่ง, จ้องเต ก็ว่า.

พวยน้ำ

หมายถึงน. นํ้าที่พุ่งเป็นลำขึ้นไปในอากาศเนื่องจากลมงวง, นาคเล่นนํ้า ก็ว่า.

เอาจริง

หมายถึงว. เอาแน่, ไม่ล้อเล่น.

ทีเล่นทีจริง

หมายถึง(สำ) ก. แสร้งทำเล่น ๆ หรือล้อหลอกเป็นการลองเชิง แต่เมื่อเห็นเขาเผลอตัวหรือไม่ว่าก็เอาจริง, เล่นก็ได้ จริงก็ได้.

คู่ขา

หมายถึงน. คู่เล่นการพนันที่หย่ากันคือไม่เอาเงินกัน, คู่แสดงหรือคู่เล่นที่เข้ากันได้ดี.

รับหน้าเสื่อ

หมายถึงก. ทำหน้าที่เป็นหัวเบี้ย เช่นในการเล่นถั่วโปซึ่งสมัยก่อนมักปูเสื่อลำแพนเล่นกัน.

มันแปลบ

หมายถึงว. มันเป็นเงาวับ, มันปลาบ หรือ มันแผล็บ ก็ว่า.

โมกขบริสุทธิ์

หมายถึงน. การที่พระจันทร์พ้นจากเงาโลกโดยสิ้นเชิง เมื่อมีจันทรุปราคา.

อีแก่

หมายถึงน. ชื่อการเล่นไพ่อย่างหนึ่ง. ไพ่อีแก่

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ