ตัวกรองผลการค้นหา
ประดับประดา
หมายถึง(ปาก) ก. ประดับ.
ประดาเสีย
หมายถึงว. ล้วนแต่เสียทั้งนั้น, เสียมาก, เลวเต็มที.
ประดิชญา
หมายถึง[ปฺระดิดยา, ปฺระดิดชะยา] (แบบ) น. ปฏิญญา. (ส. ปฺรติชฺา).
ประดิษฐ,ประดิษฐ-,ประดิษฐ์
หมายถึง[ปฺระดิดถะ-, ปฺระดิด] ก. ตั้งขึ้น, จัดทำขึ้น, คิดทำขึ้น, สร้างขึ้น, แต่งขึ้น. ว. ที่จัดทำขึ้นให้เหมือนของจริง เช่น ดอกไม้ประดิษฐ์, ที่คิดทำขึ้นไม่เหมือนธรรมชาติ เช่น ลายประดิษฐ์. (ส. ปฺรติษฺ; ป. ปติฏฺ).
ประดิษฐกรรม
หมายถึงน. การทำสิ่งของขึ้นจากวัตถุดิบ.
ประดุจ
หมายถึงว. เช่น, คล้าย, เหมือน, ดัง.
ประดู่แขก
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Dalbergia sissoo Roxb. ex DC. ในวงศ์ Leguminosae.
ประเดี๋ยวก่อน
หมายถึงคำขอผัดไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง, เดี๋ยวก่อน ก็ว่า.
ประแดะ
หมายถึงน. เครื่องมือของช่างทอง สำหรับเคาะสิ่วสลัก มีรูปคล้ายค้อน แต่แบน ทำด้วยเขาสัตว์; เรียกมีดพกปลายแหลมชนิดหนึ่งที่มีด้ามงอเฉียงลงว่า มีดประแดะ, คอม้า ก็เรียก.
ประตยาค
หมายถึง[ปฺระตะยาก] ก. ประจาค. (ส. ปฺรตฺยาค).
ประติ,ประติ-
หมายถึงเป็นคำสันสกฤตใช้เหมือน ปฏิ. (ดูคำที่มี ปฏิ หรือ ประติ นำหน้า).
ประติญาณ
หมายถึงน. ปฏิญาณ. (ส. ปฺรติชฺาน).