ตัวกรองผลการค้นหา
กระหยัง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. สมุกใส่เครื่องนุ่งห่ม. (ลัทธิ. ภาค ๑๘ ตอน ๑); ภาชนะชนิดหนึ่งคล้ายตะกร้าสำหรับใส่ของ.
นางเลิ้ง
หมายถึงน. หม้อขนาดใหญ่สำหรับใส่นํ้า. (ปรัดเล), ตุ่ม.
เสื้อเกราะ
หมายถึงน. เสื้อที่ใช้สวมใส่สำหรับป้องกันอาวุธหรืออันตราย.
กระพา
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องสานชนิดหนึ่ง สำหรับใส่สิ่งของบรรทุกไว้ที่หลังคน มีสายรัดไขว้หน้าอก ใช้อย่างต่างใส่วัว แต่มีอันเดียว.
ตะลุ่ม
หมายถึงน. ภาชนะมีเชิงคล้ายพาน แต่ปากคลุ่ม สำหรับใส่ของ.
ตักบาตร
หมายถึงก. เอาของใส่บาตรพระ. (เทียบ ข. ฎาก่ ว่า วางลง).
เตียบ
หมายถึงน. ตะลุ่มปากผาย มีฝาครอบ สำหรับใส่ของกิน.
เปิบ
หมายถึงก. ใช้ปลายนิ้วขยุ้มข้าวใส่ปากตนเอง.
หีบ
หมายถึงน. ภาชนะใส่สิ่งของ รูปทรงสี่เหลี่ยมเป็นต้น มีฝา.
กล้องสลัด
หมายถึงน. กล้องที่ใช้ใส่อาวุธซัดไป. (พิชัยสงคราม); กล้องส่องทางไกล มีตาเดียว.
ทำนาบนหลังคน
หมายถึง(สำ) ก. หาผลประโยชน์ใส่ตนโดยขูดรีดผู้อื่น.
น้ำแข็งกด
หมายถึงน. น้ำแข็งไสที่ใส่กระบอกหรือแก้วอย่างหนา กดให้เป็นแท่ง.