ตัวกรองผลการค้นหา
ปริหาร
หมายถึง[ปะริหาน] น. บริหาร. (ป.).
ปาป,ปาป-
หมายถึง[ปาปะ-] น. บาป. (ป., ส.).
มาปกะ
หมายถึง[-ปะกะ] น. ผู้ก่อสร้าง. (ป.).
อุปการี
หมายถึง[อุปะ-, อุบปะ-] น. ผู้ช่วยเหลือ, ผู้อุดหนุน, หญิงใช้ว่า อุปการิณี.
ปฏิภาณโวหาร
หมายถึง[ปะติพานนะ-, ปะติพาน-] น. การกล่าวเหมาะด้วยเหตุผลในทันที.
อุปการ
หมายถึง[อุปะกาน, อุบปะกาน] น. เรียกม้าที่ปล่อยในพิธีอัศวเมธว่า ม้าอุปการ.
ปฐมสมโพธิ
หมายถึง[ปะถมมะสมโพด, ปะถมสมโพด] น. ชื่อคัมภีร์ว่าด้วยประวัติของพระพุทธเจ้า. (ป.).
ปริกัลป,ปริกัลป-
หมายถึง[ปะริกันละปะ-] น. ความตรึก, ความดำริ, ความกำหนดในใจ. (ส. ปริกลฺป; ป. ปริกปฺป).
อุปสัมปทาเปกข์,อุปสัมปทาเปกษ์
หมายถึง[อุปะสำปะทาเปก, อุบปะสำปะทาเปก] น. “ผู้เพ่งอุปสมบท” คือ นาคที่บรรพชาเป็นสามเณรแล้วและจะขอบวชเป็นภิกษุต่อไป. (ป. อุปสมฺปทาเปกฺข; ส. อุปสมฺปทาเปกฺษ).
ปรามาส
หมายถึง[ปะรามาด] น. การจับต้อง, การลูบคลำ. (ป.).
ปฏิภาณ,ปฏิภาณ-
หมายถึง[ปะติพาน, ปะติพานะ-, ปะติพานนะ-] น. เชาวน์ไวในการกล่าวแก้หรือโต้ตอบเป็นต้นได้ฉับพลันทันทีและแยบคาย. (ป.).
ปณาม
หมายถึง[ปะนาม] ก. ประณาม. (ป.; ส. ปฺรณาม).