ตัวกรองผลการค้นหา
กะต่า
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ตะกร้า, ตะกร้ามีหูหิ้ว; หูก.
กระเช้า
หมายถึงน. ภาชนะสานมีหูเป็นวงโค้งขึ้นไปสำหรับหิ้ว.
ตำตา
หมายถึงว. ปรากฏชัดแก่ตา, ตำหูตำตา ก็ว่า.
หน้าเสี้ยว
หมายถึงน. หน้าด้านข้าง (เห็นตา ๒ ข้างและหูข้างเดียว).
เงี่ยหู
หมายถึงก. เอียงหูฟังเพื่อให้ได้ยินถนัด, ตั้งใจฟัง.
มหุรดี
หมายถึงน. ครู่, ขณะ, ชั่วโมง. (ส. มุหูรฺต, มุหูรตฺต).
ลี่
หมายถึงว. อาการที่ลู่เอนไปข้างหลัง, ไม่กาง, (ใช้แก่หูของหมาเป็นต้น) เช่น หมาหูลี่. ก. แล่น เช่น ขนานลี่ ว่า เรือแล่น.
เกะ
หมายถึงว. สั้น เช่น ควายเขาเกะแค่หู. (สิบสองเดือน).
มืดมัว
หมายถึงว. มีแสงสว่างน้อย เช่น อากาศมืดมัว, ไม่แจ่มใส เช่น หูตามืดมัว.
มกรกุณฑล
หมายถึง[มะกอระ-] น. เครื่องประดับหูมีรูปคล้ายมังกร.
เพรียง
หมายถึง[เพฺรียง] น. ส่วนร่างกายที่นูนอยู่หลังหู, มักใช้ว่า เพรียงหู; เรียกผิวหนังที่ขรุขระอย่างหน้าออกฝีว่ามีลักษณะเป็นเพรียง. ว. พร้อม, มักใช้คู่กันว่า พร้อมเพรียง.
หม้ออวย
หมายถึงน. หม้อดินหรือหม้อเคลือบที่มีด้ามหรือหูสำหรับจับหรือหิ้ว.