ตัวกรองผลการค้นหา
บุษบราค
หมายถึง[-ราก] น. บุษราคัม, ทับทิม, บุษย์นํ้าทอง, พลอยสีเหลือง. (ส. ปุษฺปราค).
นคราทร
หมายถึง[นะคะราทอน] (เลิก) น. ชื่อกรมมีหน้าที่ทำความสะอาดให้แก่พระนคร.
ราชูปถัมภ์,ราโชปถัมภ์
หมายถึง[ราชูปะถำ, ราโชปะถำ] น. ความอุปถัมภ์ของพระราชา ใช้ว่า พระบรมราชูปถัมภ์. (ป.).
อัจฉรา
หมายถึง[อัดฉะรา] น. นิ้วมือ; ลัดนิ้วมือหนึ่ง, เวลาประเดี๋ยวเดียว, ชั่วพริบตา. (ป.).
ขจ่าง
หมายถึง[ขะ-] ก. กระจ่าง เช่น จวบแจ้งขจ่างจา มิกราจำรัสศรี. (สรรพสิทธิ์).
ทักขิญ
หมายถึง[-ขิน] น. ความเป็นเบื้องขวา หมายความว่า สะดวกในการพูดจาปราศรัย, ความอารีอารอบ, ความกรุณา. (ป. ทกฺขิญฺ).
ยี่หร่า
หมายถึง[-หฺร่า] ดู เทียนขาว. (เทียบ ส. ชีรก; ทมิฬ ชีรา; ฮินดูสตานี zira).
ศราวณะ
หมายถึง[สะราวะนะ] น. ชื่อเดือนที่ ๙ แห่งจันทรคติ. ว. เกี่ยวกับดาวศรวณะ. (ส.).
ส่า
หมายถึงน. สิ่งที่เป็นเชื้อทำให้ปรากฏเป็นฟอง รา หรือเม็ดผื่นเป็นต้นแก่สิ่งอื่นบางลักษณะ.
แผ่กระจาด
หมายถึง(ปาก) ก. นอนแผ่เต็มที่ เช่น ลงไปแผ่กระจาดอยู่บนร้านข้างโรงยี่เกแล้ว. (รัตนทวารา).
ฆราวาส
หมายถึง[คะราวาด] น. คนผู้อยู่ครองเรือน, คนทั่ว ๆ ไปที่ไม่ใช่บรรพชิตหรือนักบวช. (ป.).
โบราณ,โบราณ-
หมายถึง[โบราน, โบรานนะ-] ว. มีมาแล้วช้านาน, เก่าก่อน, เช่น อักษรโบราณ หนังสือโบราณ, เก่า, เก่าแก่, เช่น แพทย์แผนโบราณ ของโบราณ; (ปาก) ไม่ทันสมัย เช่น คนหัวโบราณ. (ป. โปราณ; ส. เปาราณ).