ค้นเจอ 336 รายการ

ระนาม

หมายถึงน. ป่ารกฉำแฉะ เรียกว่า ป่าระนาม, ระนัม ก็ว่า.

อฏวี

หมายถึง[อะตะ-] น. ดง, ป่า, พง. (ป., ส.).

กุย

หมายถึงน. ชาวป่าพวกหนึ่งคล้ายพวกมูเซอ.

ปันจุเหร็จ

หมายถึงน. เครื่องรัดเกล้าที่ไม่มียอด; โจรป่า. (ช.).

พนจร,พนจรก

หมายถึง[พะนะจอน, พะนะจะรก] น. ชาวป่า, พรานป่า. (ป., ส. วนจร, วนจรก).

พนชีวี

หมายถึง[พะนะ-] น. ชาวป่า. (ส. วนชีวินฺ).

วาโมร

หมายถึง[-โมน] น. คนป่า, คนรำ. (ช.).

กะต่อย

หมายถึงน. พลูป่า เรียกว่า พลูกะต่อย. (ปรัดเล).

บุก

หมายถึงก. ลุย, ฝ่าไป, เช่น บุกโคลน บุกป่า.

วนสณฑ์,วนสัณฑ์

หมายถึงน. ป่าสูง, ป่าดง, ราวป่า, แนวป่า. (ป.).

ชระงม

หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) น. ป่ากว้าง, ป่าใหญ่. ว. เปลี่ยวเปล่า, เงียบสงัด, เช่น อยู่ชระงมนั้น. (ม. คำหลวง มหาราช).

พระหารณย์,พระหารัณย์

หมายถึงน. ป่าใหญ่. (ป. พฺรหา + ส. อารณฺย).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ