ค้นเจอ 213 รายการ

หนวก

หมายถึง[หฺนวก] ว. อาการที่หูขาดสมรรถภาพในการได้ยินเสียง.

เพรียง

หมายถึง[เพฺรียง] น. ส่วนร่างกายที่นูนอยู่หลังหู, มักใช้ว่า เพรียงหู; เรียกผิวหนังที่ขรุขระอย่างหน้าออกฝีว่ามีลักษณะเป็นเพรียง. ว. พร้อม, มักใช้คู่กันว่า พร้อมเพรียง.

หม้ออวย

หมายถึงน. หม้อดินหรือหม้อเคลือบที่มีด้ามหรือหูสำหรับจับหรือหิ้ว.

กรรณ

หมายถึง[กัน] น. หู, ใบหู, กลอน ใช้เป็น กรรณา ก็มี เช่น กรรณาคือกลีบกาญจ- นปัทม์. (สมุทรโฆษ), ราชาศัพท์ใช้ว่า พระกรรณ. (ส. กรฺณ).

ตู้

หมายถึงว. ทู่, เรียกควายเขาสั้นหงิกเข้ามาหาหูว่า ควายเขาตู้.

กรรณ-

หมายถึง[กันนะ-] น. หู, ใบหู, กลอน ใช้เป็น กรรณา ก็มี เช่น กรรณาคือกลีบกาญจ- นปัทม์. (สมุทรโฆษ), ราชาศัพท์ใช้ว่า พระกรรณ. (ส. กรฺณ).

หูกว้างตากว้าง

หมายถึงว. รอบรู้ทันเหตุการณ์, มองเห็นการณ์ไกล, หูยาวตายาว ก็ว่า.

เทวัญ

หมายถึงน. พวกชาวสวรรค์ที่มีตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์.

แสลง

หมายถึง[สะแหฺลง] ว. ไม่ถูกกับโรค เช่น แสลงโรค, ขัด เช่น แสลงหู แสลงตา.

ลับหูลับตา

หมายถึงว. พ้นหูพ้นตา เช่น แอบให้เงินในที่ลับหูลับตา ไปให้ลับหูลับตา.

เคือง

หมายถึงก. ไม่พอใจและเริ่มรู้สึกโกรธ; ระคาย เช่น เคืองตา, รำคาญ เช่น เคืองหู เคืองใจ.

มัวซัว

หมายถึงว. ไม่ผ่องใส, ไม่แจ่มใส, ไม่เบิกบาน, ไม่สดชื่น, เช่น หูตามัวซัว ผ้าสีตกมัวซัว.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ