ตัวกรองผลการค้นหา
ภฤงคาร
หมายถึง[พฺริง-] น. หม้อนํ้า, เต้านํ้า. (ส.; ป. ภิงฺคาร).
ปุงคพ,ปุงควะ
หมายถึง[ปุงคบ, ปุงคะ-] น. โคผู้, หมายความว่า ผู้เลิศ, ผู้ประเสริฐ, หัวหน้า, เช่น ศากยปุงควะ ว่า ผู้ประเสริฐในศากยตระกูล. (ป. ปุงฺคว).
กุดา
หมายถึง(แบบ) ใช้เป็นสร้อยคำของ กุฎี เช่น สู่กุฎีกุดาสวรรค์. (ม. คำหลวง มัทรี).
สะเอ้ง
หมายถึงน. สายรัดเอว เป็นเครื่องประดับสำหรับผู้หญิง, สะอิ้ง ก็ว่า. (ไทยใหญ่ แอ้ง ว่า เอว).
กระดอง
หมายถึงน. ส่วนแข็งที่หุ้มตัวสัตว์บางชนิดเช่น เต่า ปู หรือแมงดาทะเล. (ทางเหนือว่า ออง).
เจี๊ยบ
หมายถึงน. เรียกลูกไก่ตัวเล็ก ๆ ว่า ลูกเจี๊ยบ. ว. เสียงร้องของลูกเจี๊ยบ.
ดีไม่ดี
หมายถึงคำแสดงความไม่แน่นอน, อาจได้อาจเสีย, เสี่ยงได้เสี่ยงเสีย, เช่น ดีไม่ดีเขาอาจได้เป็นอธิบดี, ดีมิดี ก็ว่า.
บฤงคพ
หมายถึง[บฺริงคบ] (โบ; กลอน) น. ผู้ประเสริฐ, หัวหน้า. (ป., ส. ปุงฺคว).
กุณิ,กุณี
หมายถึงน. คนง่อย. (ป., ส.); กระเช้า เช่น แลมีมือกุ ํกุณีแลขอขุดธงง ก็ท่องยงงไพรกันดาร เอามูลผลาหารในพนาลี. (ม. คำหลวง วนปเวสน์).
ตาปลา
หมายถึงน. เนื้อซึ่งด้านเป็นไตแข็งคล้ายตาของปลา มักเป็นที่ฝ่าเท้าหรือนิ้วเท้า.
เตริง
หมายถึง[เตฺริง] (กลอน) ก. เจิ่ง, เหลิง, เช่น กระทิงเที่ยวเตริงพนาลี. (รามเกียรติ์ ร. ๑).
ธุดงควัตร
หมายถึง[ทุดงคะวัด] น. กิจอันภิกษุผู้ถือธุดงค์ควรทำ.