ตัวกรองผลการค้นหา
ข่า
หมายถึงน. คนชาวเขาจำพวกหนึ่ง แบ่งออกเป็น ๒ พวก พวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลมอญ-เขมร เช่น ข่าอัตตะปือ ข่าตองเหลือง และอีกพวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลอินโดนีเซียน ได้แก่ ข่าระแด และ ข่าจะราย.
ฅ
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๕ นับเป็นพวกอักษรต่ำ แต่ปัจจุบันนี้เลิกใช้แล้ว.
เทพบริษัท
หมายถึง[เทบบอริสัด] น. พวกเทวดา. (ส.).
บ
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ.
ระคน
หมายถึงก. ปนหรือผสมให้เข้ากันคละกันเป็นกลุ่มเป็นพวกเป็นต้น เช่น โจทย์ระคน.
เหยียดผิว
หมายถึงก. ดูถูกคนชาติอื่นที่มีสีผิวต่างกับเชื้อชาติตน (มักใช้แก่พวกผิวขาวเหยียดพวกผิวดำ).
ร่วมวงศ์ไพบูลย์
หมายถึงก. ร่วมเป็นพวกเดียวกัน เช่น ร่วมวงศ์ไพบูลย์มหาเอเชียบูรพา; (ปาก) ร่วมทำด้วย.
ตีสองหน้า
หมายถึงก. ทำให้ทั้ง ๒ ฝ่ายต่างเข้าใจผิดว่าเป็นพวกตน.
อัญดิตถีย์,อัญเดียรถีย์
หมายถึง[-ดิดถี, -เดียระถี] น. พวกที่มีความเชื่อถืออย่างอื่น, พวกนอกพระพุทธศาสนา. (ป. อญฺติตฺถิย; ส. อนฺย + ตีรฺถฺย).
สมวายะ
หมายถึง[สะมะวายะ] น. หมู่, พวก, ประชุม. (ป., ส.).
ก
หมายถึงพยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
โดดแล่น
หมายถึงน. ชื่อช้างศึกพวกหนึ่ง มีหน้าที่ขับไล่ข้าศึก.