ตัวกรองผลการค้นหา
แหมะ,แหมะ,แหมะ ๆ
หมายถึง[แหฺมะ] ว. เสียงดังอย่างเสียงน้ำหยด.
ดัง
หมายถึงว. บังเกิดเสียงขึ้นหรือทำให้เสียงบังเกิดขึ้นอย่างแรง เช่น กลองดัง พูดดัง เสียงดัง.
ลากษา
หมายถึง[ลาก-] น. ครั่ง. (ส.; ป. ลาขา).
จั่ว
หมายถึงก. ลากไพ่จากกองมาเปิด, เปิดไพ่ในกอง.
กิตติศัพท์
หมายถึงน. เสียงเล่าลือ, เสียงสรรเสริญ, เสียงยกย่อง. (ป. กิตฺติ = สรรเสริญ, ยกย่อง + ส. ศพฺท = เสียง).
แห้
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงหมาคำราม, เขียนเป็น แฮ่ ก็มี.
แก่
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. ลาก เช่น แก่เกวียน.
รวะ
หมายถึงน. เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก, เสียงอึง, เสียงร้องครํ่าครวญ. ก. ร้อง, ร้องไห้. (ป., ส.).
ตวาด
หมายถึง[ตะหฺวาด] ก. ขู่เต็มเสียง, คุกคามด้วยแผดเสียง, พูดเสียงดังด้วยความโกรธ.
ฉาด
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงดังเมื่อตบหน้าโดยแรงเป็นต้น.
หูดับตับไหม้
หมายถึงว. ลักษณะเสียงที่ดังมากจนกลบเสียงอื่น.
แฮ่
หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงหมาคำราม, แห้ ก็ใช้.