ค้นเจอ 335 รายการ

ปฐมบุรุษ

หมายถึง[ปะถมมะ-, ปะถม-] น. บุรุษที่ ๑, ตามไวยากรณ์ ได้แก่ สรรพนามพวกที่ใช้แทนชื่อผู้พูด เช่น ข้า เรา แต่ตามไวยากรณ์บาลีหมายถึงพวกที่เราพูดถึง เช่น เขา.

ปรับปรุง

หมายถึงก. แก้ไขให้เรียบร้อยยิ่งขึ้น.

ปรุ

หมายถึง[ปฺรุ] ก. ทำให้เป็นรู ๆ, สลักให้เป็นรู ๆ มีลวดลายต่าง ๆ. ว. เป็นรูเล็ก ๆ เช่น หน้าปรุ; ทะลุ, ตลอด, เช่น เที่ยวเสียปรุ.

ปรุโปร่ง

หมายถึงว. โล่งตลอด.

ปารุปนะ

หมายถึง[-รุปะนะ] น. ผ้าห่ม. (ป.).

ผรุพก

หมายถึง[ผะรุ-] น. กระโถน. (ส.).

ผรุสวาจา

หมายถึง[ผะรุสะวาจา, ผะรุดสะวาจา] น. คำหยาบ. (ป.).

พรุ่ง,พรุ่งนี้

หมายถึงน. วันถัดจากวันนี้ไปวันหนึ่ง.

พรุน

หมายถึงว. ลักษณะที่เป็นรูเว้าหวำชอนไชไปทั่วแทบไม่มีชิ้นดี เช่น ผ้าถูกแมลงกัดกินพรุนไปหมด.

พิรุธ

หมายถึงก. ผิดปรกติ, มีอาการน่าสงสัย, เช่น แสดงอาการพิรุธ ทำพิรุธ. (ป., ส. วิรุทฺธ).

มรุ

หมายถึงน. เทวดาพวกหนึ่ง. (ป.; ส. มรุต).

โมงครุ่ม

หมายถึงน. การเล่นมหรสพอย่างหนึ่ง มีในงานหลวง เช่นในพระราชพิธีโสกันต์เป็นต้น.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ