ตัวกรองผลการค้นหา
แผลงศร
หมายถึงก. ยิงลูกธนูออกไปด้วยแรงแห่งฤทธิ์.
รุเธียร
หมายถึง[รุเทียน] น. เลือด. ว. สีแดง. (แผลงมาจาก รุธิร).
ปล่อยปลิง
หมายถึงก. เอาปลิงมาวางไว้ตรงที่ที่ต้องการให้ดูดเลือดเสียออก.
เนื้อตาย
หมายถึงน. เนื้อเยื่อที่ขาดเลือดหรือถูกพิษอย่างอื่นจนเซลล์ตาย.
บ้าเลือด
หมายถึงว. บันดาลโทสะอย่างไม่กลัวตายเมื่อถูกทำร้ายถึงเลือดตกยางออก.
สะบักจม
หมายถึงก. อาการที่ปวดเมื่อยบริเวณสะบักเพราะเลือดเดินไม่สะดวก.
บาดทะพิษ
หมายถึงน. แผลที่ตัวเชื้อโรค Streptococciเข้าไป ทำให้เลือดเป็นพิษ.
กำลัง
หมายถึงน. แรง, สิ่งที่ทำให้เกิดอำนาจความเข้มแข็ง.
เบาแรง
หมายถึงว. ผ่อนหรือช่วยให้ใช้แรงหรือกำลังน้อยลง.
พายุ
หมายถึงน. ลมแรง. (ป., ส. วายุ ว่า ลม).
อ่อนเพลีย
หมายถึงว. มีแรงลดน้อยถอยลง, หย่อนกำลัง.
ตกใน
หมายถึงก. อาการที่เลือดไม่ไหลออกข้างนอก ตกลงภายในเมื่อถูกแทงหรือฟันเป็นต้น เรียกว่า เลือดตกใน; โดยปริยายใช้เรียกอาการที่ต้องกลํ้ากลืนความทุกข์ไว้ ไม่แสดงออกมาว่า นํ้าตาตกใน.