ค้นเจอ 262 รายการ

ดอน

หมายถึงน. ที่สูงซึ่งมีลักษณะตรงข้ามกับที่ลุ่ม, ที่เขิน, ที่ห่างนํ้า, เนิน, โคก, โขด, เขิน; (ถิ่น-อีสาน) เรียกเกาะในแม่นํ้าว่า ดอน; คำประพันธ์โบราณเขียนเป็น ดร ก็มี.

ตี่

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. แหวกออก, ถ่างออก, เช่น ตี่ฝา ว่า ถ่างฝา ตี่ตา ว่า ถ่างตา.

แถ

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. ทำให้เตียน, ทำให้โล่ง, เช่น แถผม แถหัว หมายถึง โกนผม โกนหัว.

ท้าว

หมายถึงน. ผู้เป็นใหญ่, พระเจ้าแผ่นดิน, (โดยมากใช้ในบทกลอน); ตำแหน่งบรรดาศักดิ์ข้าราชการฝ่ายใน; (ถิ่น-อีสาน) คำประกอบชื่อผู้ชายที่เป็นเชื้อสายเจ้าหรือขุนนาง.

ปิสัง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ว. อะไร, พิสัง ก็ว่า.

ผักหนอก

หมายถึง[-หฺนอก] (ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. ต้นบัวบก. [ดู บัวบก (๑)].

ฝากสู่

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. อนุญาตให้ชายสมสู่อยู่กินกับหญิงฉันผัวเมียกันได้ตั้งแต่วันสู่ขอแล้วทำพิธีแต่งงานในภายหลัง.

พิสัง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ว. อะไร.

เยิง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ส. เรา. (ข.).

ร่องส่วย

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. หย่ง.

ว่านมีดยับ

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน, พายัพ) น. ว่านหางช้าง. (ดู หางช้าง ๑).

สางห่า

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ชื่อจิ้งเหลนหางยาวชนิด Takydromus sexlineatus ในวงศ์ Lacertidae ตัวเล็ก หางยาวประมาณ ๕ เท่าของความยาวลำตัว พบทุกภาคของประเทศไทย ที่เรียกสางห่าเพราะเข้าใจผิดว่ามีพิษร้ายแรง.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ