ตัวกรองผลการค้นหา
ปะทะปะทัง
หมายถึงก. พยุงไว้, ทานไว้, ประคองไว้.
ปะปน
หมายถึงก. ปนกัน (มักใช้ในลักษณะที่สิ่งต่างชนิดต่างประเภทระคนปนกัน), บางทีก็ใช้หมายความอย่างเดียวกับ ปน.
ปะลอม
หมายถึงก. กิน, กินมูมมาม, กินโดยตะกละตะกลาม.
ปะวะหล่ำ
หมายถึงน. ประหลํ่า.
ปะหงับ,ปะหงับ ๆ
หมายถึงว. อาการที่ปากอ้าและหุบลงเหมือนอยากจะพูดแต่ไม่มีเสียง, อาการที่ทำปากหงับ ๆ อย่างอาการของผู้ป่วยใกล้จะตาย เช่น นอนเจ็บปะหงับ ๆ.
ปุปะ
หมายถึงก. ปะหลายแห่ง.
เปะปะ
หมายถึงว. ไม่ตรงเป้า เช่น ชกเปะปะ, ไม่ตรงประเด็น เช่น พูดเปะปะ ให้การเปะปะ, ไม่ตรงทาง เช่น เมาเหล้าเดินเปะปะ, ไม่เป็นระเบียบ เช่น นอนมือเท้าเปะปะ, บางทีใช้ว่า สะเปะสะปะ.
เปาะแปะ
หมายถึงว. อาการที่ฝนตกมีเม็ดห่าง ๆ แต่เล็กน้อย, เปราะแประ ก็ว่า.
ผักอีแปะ
หมายถึงดู ตับเต่า (๑).
พบปะ
หมายถึงก. พบด้วยความสนิทสนมคุ้นเคย.
มธุปะ
หมายถึงน. ผู้ดื่มนํ้าหวาน คือ แมลงผึ้ง. (ป., ส.).
ยูปะ
หมายถึงน. เสาที่ปักอยู่กลางโรงพิธีสำหรับผูกสัตว์ที่จะบูชายัญ. (ส.).