ค้นเจอ 1,084 รายการ

เบื้อ

หมายถึงน. สัตว์ในนิยายเล่ากันว่ามีรูปร่างคล้ายคน แต่ไม่มีสะบ้าหัวเข่า พูดไม่ได้, โดยปริยายเรียกผู้ที่นิ่งเฉยไม่พูดไม่จาเหมือนตัวเบื้อว่า เป็นเบื้อ เช่น นั่งเป็นเบื้อ.

สามหาว

หมายถึงว. หยาบคาย, โอหังก้าวร้าวผู้หลักผู้ใหญ่, (ใช้แก่วาจา) เช่น เด็กพูดจาสามหาวกับผู้ใหญ่.

ลากเสียง

หมายถึงก. อาการที่พูดยานคางในความว่า พูดลากเสียง.

วทะ

หมายถึง[วะ-] น. คำพูด. ก. พูด, กล่าว. (ป.).

เคยปาก

หมายถึงก. พูดอย่างนั้นเสมอ ๆ, พูดจนเป็นนิสัย.

ผิดวาจา

หมายถึงว. ไม่รักษาคำพูด, ผิดคำพูด ก็ว่า.

บ้าน้ำลาย

หมายถึงว. ชอบพูดพล่าม, ชอบพูดเพ้อเจ้อ.

เพ้อ

หมายถึงก. พูดโดยไม่มีสติ, พูดโดยไม่รู้ตัว, เช่น คนไข้เพ้อ.

โย

หมายถึง(ปาก) ก. พูดแขวะ, พูดชวนวิวาท.

ภาษณ์

หมายถึงน. การพูด. (ส.).

ภาสน์

หมายถึงน. การพูด. (ป.).

ปากหวาน

หมายถึงว. พูดจาไพเราะ (มักใช้ในทางที่ล่อใจหรือไม่จริงใจ); อาการที่รู้สึกหวานในปากเมื่อเวลาเป็นไข้.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ