ตัวกรองผลการค้นหา
หมัน
หมายถึงน. ด้ายดิบเป็นต้นที่ใช้คลุกกับชัน นํ้ามันยาง สำหรับยัดแนวเรือ.
หมา
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ภาชนะสำหรับตักน้ำขึ้นจากบ่อ ทำด้วยกาบปูเลเป็นต้น, ตีหมา ก็เรียก. (ม. timba).
หม้า
หมายถึง(โบ; กลอน) ว. งาม, งามมาก. ก. เล่นรื่นเริง.
หมากไข่หำ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน, พายัพ) น. ลูกอัณฑะ, หำ หรือ ไข่หำ ก็เรียก.
หมากดิบ
หมายถึงน. หมากที่ยังไม่แก่.
หมากแดง
หมายถึงน. ชื่อปาล์มชนิด Cyrtostachys renda Blume ในวงศ์ Palmae กาบและก้านแดง.
หมากม่วน
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นท้อ. (ดู ท้อ ๒).
หมากเม่า,หมากเม่าควาย
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Antidesma velutinosum Blume ในวงศ์ Stilaginaceae.
หมากลิง
หมายถึงน. ชื่อปาล์มชนิด Areca triandra Roxb. ในวงศ์ Palmae.
หมากหน้าแว่น
หมายถึงน. เนื้อหมากดิบสดทั้งลูกที่นำมาหั่นให้เป็นแผ่นกลมบาง ๆ ตากแดดจนแห้งแข็ง, หมากแปะ หรือ หมากอีแปะ ก็เรียก.
หมากฮอส
หมายถึงน. การเล่นชนิดหนึ่ง ใช้ตัวหมากเดินบนกระดานสี่เหลี่ยมจัตุรัสแบ่งเป็น ๖๔ ตาเท่า ๆ กันเหมือนกระดานหมากรุก แต่ระบายสี ๒ สีสลับกันทุกตา เดินหมากตามตาทแยง.
หมาขี้เรื้อน
หมายถึง(สำ) น. คนที่น่ารังเกียจ ไม่ควรคบหาสมาคมด้วย (ใช้กล่าวถึงผู้อื่นด้วยความดูถูกเหยียดหยาม).