ผลการค้นหา

ค้นเจอ 1,012 รายการ

ตราภูมิ

หมายถึง(โบ) น. หนังสือประจำตัวสำหรับคุ้มค่าน้ำค่าตลาดสมพัตสรได้เพียงราคา ๑ ตำลึง. (ประกาศ ร. ๔), มักใช้เข้าคู่กับคำ คุ้มห้าม เป็น ตราภูมิคุ้มห้าม.

โตรด

หมายถึง[โตฺรด] (โบ) ว. โดดเดี่ยว เช่น เยียยลสุดาเดียวตรอมโตรด. (ทวาทศมาส); เปลี่ยว, คะนอง เช่น ส่วนสัตว์โตรดดุดัน. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์), โกรด ก็ใช้.

ใต้เท้ากรุณาเจ้า

หมายถึง(โบ) ส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย ใช้กับขุนนางชั้นสมเด็จเจ้าพระยา, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.

ไตรตรึงษ์

หมายถึง[-ตฺรึง] (โบ) น. ดาวดึงส์, ตรัยตรึงศ์, สวรรค์ชั้นที่ ๒ แห่งสวรรค์ ๖ ชั้นฟ้าที่พระอินทร์ครอง. (ส. ตฺรยสฺตฺรึศตฺ ว่า สามสิบสาม).

ถ่อง

หมายถึง(โบ) ว. งาม, อร่าม, แจ่มใส, รุ่งเรือง; ชัด, แน่, แท้, เที่ยง, จะแจ้ง, เช่น เร่งหาผู้รู้รอบ ทุกการ เฉลียวฉลาดโวหาร ถ่องถ้อย. (ลอ).

ทำเนียม

หมายถึงว. เทียม. (โบ) น. ธรรมเนียม. (สามดวง). (แผลงมาจาก เทียม).

ทิมดาบ

หมายถึง(โบ) น. ทิมที่พวกขุนนางคอยเฝ้าฟังกระแสราชการ.

ทุกพาย

หมายถึง(โบ) ว. ทุกแห่ง เช่น กระทำพุทธประติมาทุกแห่งทุกพาย. (จารึกวัดศรีชุม).

เทพดา

หมายถึง[เทบพะ-] น. เทวดา, (โบ) เทพยดา.

เทพยเจ้า,เทพยดา,เทพยุดา

หมายถึง(โบ) น. เทวดา.

เท่า

หมายถึง(โบ) น. เถ้า.

ไท

หมายถึง(โบ) น. ไทย เช่น ปีโถะหนไทกัดเหมา. (จารึกสยาม).

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ