ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา บงก,บงก-,บงก์, เงก, หงก ๆ, โงก, ผงก, ศังกา, องก์, งก, กระงกกระเงิ่น, ปะกาปะกัง, กระงกกระงัน
กระโงก
หมายถึง(กลอน) น. นกยูง, กุโงก ก็ว่า. (เทียบ ข. โกฺงก).
งก
หมายถึงน. ไม้รูปคล้ายตะลุมพุกสำหรับควาญท้ายตีช้างเมื่อต้องการให้ช้างไปเร็ว เรียกว่า ไม้งก.
งันงก
หมายถึงว. สั่นเงอะงะอยู่, สะทกสะท้านอยู่.
ตะโหงก
หมายถึง[-โหฺงก] น. เครื่องจองจำอย่างหนึ่ง ใช้ไม้ ๒ อันหนีบคออย่างคา.
หมายถึง[-โหฺงก] น. ไม้รูปโค้งปลายทั้ง ๒ ข้างงอขึ้นเล็กน้อย ใช้พาดคอวัวหรือคอควายสำหรับลากเลื่อนเป็นต้น, โกก คอม หรือ ตะโกก ก็เรียก.
มะเหงก
หมายถึง[-เหฺงก] น. ด้านหลังของข้อนิ้วมือที่งอเข้าด้วยกัน ใช้สำหรับเขกหรือชูให้ประกอบคำกล่าวแสดงความโกรธเป็นต้น เช่น ใช้มะเหงกเขกหัว ให้มะเหงก.
ชะโงก
หมายถึงก. ยื่นหน้าหรือส่วนหน้าออกไป.
ผกผงก
หมายถึงก. ผงกหัวขึ้นเหลียวดู.
ผงก
หมายถึง[ผะหฺงก] ก. ยกหัวขึ้นน้อย ๆ, ก้มหัวลงแล้วเงยขึ้นโดยเร็วแสดงอาการยอมรับหรือเห็นด้วย.
สัปหงก
หมายถึง[สับปะหฺงก] ว. อาการที่หน้าหงุบลงเพราะง่วงนอน.
หัวตะโหงก
หมายถึง[-โหฺงก] น. สิ่งที่นูนโหนกขึ้นมาจากพื้นราบ เช่น หัวตะโหงกตอไม้.
หมายถึงก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก.