ตัวกรองผลการค้นหา
มึนตึง
หมายถึงก. แสดงอาการออกจะโกรธ ๆ ไม่พูดด้วย ไม่มองหน้า.
บึ้งตึง
หมายถึงว. อาการที่หน้าบึ้งเพราะโกรธหรือไม่พอใจเป็นต้น.
ตึงเปรี๊ยะ
หมายถึงว. ตึงมากจนเกือบจะปริหรือขาด.
ทะลึ่งตึงตัง
หมายถึงก. มีกิริยามารยาทไม่เรียบร้อย ส่งเสียงเอะอะ.
หูตึง
หมายถึงว. ฟังอะไรไม่ใคร่ได้ยิน.
กะตึงกะแตง
หมายถึงก. กะติงกะแตง.
ตึงเครียด
หมายถึงว. ใกล้จะถึงขั้นแตกหัก เช่น สถานการณ์ตึงเครียด.
ลมตึง
หมายถึงน. ลมกระโชกแรง.
ตึง
หมายถึงว. ไม่หย่อน เช่น เชือกตึง เส้นตึง, ค่อนข้างคับ เช่น เสื้อแขนตึง; มีอาการออกจะโกรธ ๆ เช่น หมู่นี้ดูตึงไป.
ตึง,ตึง,ตึง ๆ
หมายถึงว. เสียงดังอย่างของหนัก ๆ ตกกระทบพื้นแข็ง.
ตึงตัง
หมายถึงว. เสียงอย่างของหนัก ๆ ตกลงบนพื้นกระดานหลาย ๆ ครั้ง; โดยปริยายหมายถึงมีกิริยามารยาทซุ่มซ่ามไม่เรียบร้อย เช่น ทะลึ่งตึงตัง.
ตึงตัว
หมายถึงว. แก้ไขให้คลายความลำบากหรือความคับแค้นได้ยาก.