ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ก้ง, กระจี้, กระซวย, กระติบ, กระน่อง, กระบม, กระหยบ, กราด, กริ้งกริ้ว, กล้อง, ก่อ, ก๊อ
ถิ่น
หมายถึงน. ที่, แดน, ที่อยู่, เช่น ถิ่นเสือ ถิ่นผู้ร้าย.
ท้องถิ่น
หมายถึงน. ท้องที่ใดท้องที่หนึ่งโดยเฉพาะ เช่น เวลาท้องถิ่น ประเพณีท้องถิ่น; (กฎ) พื้นที่ภายในเขตการปกครองของราชการบริหารส่วนท้องถิ่น เช่น เทศบาล องค์การบริหารส่วนตำบล.
ส่วนท้องถิ่น
หมายถึงน. เขตเทศบาล.
เจ้าถิ่น
หมายถึงน. เจ้าของถิ่น, ผู้ชำนาญในเรื่องของท้องถิ่นนั้น ๆ, (ปาก) นักเลงโต.
ดูหมิ่น,ดูหมิ่น,ดูหมิ่นถิ่นแคลน
หมายถึงก. แสดงกิริยาท่าทาง พูดจา หรือเขียนเป็นลายลักษณ์อักษรเป็นเชิงดูถูกว่ามีฐานะตํ่าต้อย หรือไม่ดีจริงไม่เก่งจริงเป็นต้น, หมิ่น ก็ว่า.
ภาษาถิ่น
หมายถึงน. ภาษาเฉพาะของท้องถิ่นใดท้องถิ่นหนึ่งที่มีรูปลักษณะเฉพาะตัวทั้งถ้อยคำและสำเนียงเป็นต้น.
พลัดถิ่น
หมายถึงว. อยู่ไกลจากถิ่นที่อยู่ของตน เช่น เรียกรัฐบาลที่ตั้งศูนย์บัญชาการอยู่นอกประเทศของตนว่า รัฐบาลพลัดถิ่น.
เหยียบถ้ำเสือ,เหยียบถิ่นเสือ
หมายถึงก. เข้าไปในแดนผู้มีอิทธิพลโดยไม่แสดงความยำเกรง.