ค้นเจอ 21 รายการ

วินย,วินย-,วินัย

หมายถึง[วินะยะ-] น. ระเบียบแบบแผนและข้อบังคับ, ข้อปฏิบัติ, เช่น วินัยทหาร ทหารต้องยึดมั่นในวินัย; สิกขาบทของพระสงฆ์. (ป., ส.).

สมนัย

หมายถึงก. สอดคล้องกับ, สอดคล้องกัน.

เยภุยนัย

หมายถึงน. วิธีที่คนส่วนมากใช้. (ป. เยภุยฺยนย).

เลศนัย

หมายถึง[เลดไน] น. การพูดหรือแสดงอาการเป็นชั้นเชิงให้รู้ในที เช่น พูดเป็นเลศนัย ขยิบตาให้รู้เป็นเลศนัยว่าให้หยุดพูด.

ปรนัย

หมายถึง[ปะระ-, ปอระ-] ว. วัตถุวิสัย; เรียกการสอบแบบที่ผู้สอบมักไม่มีโอกาสแสดงความคิดเห็นส่วนตัว เป็นคำถามที่ต้องการคำตอบตายตัว ว่า การสอบแบบปรนัย, คู่กับ อัตนัย.

นัย

หมายถึง[ไน, ไนยะ] น. ข้อสำคัญ เช่น นัยแห่งเรื่องนี้; ความ, ความหมาย, เช่น หลายนัย; แนว, ทาง, เช่น ตีความได้หลายนัย; แง่ เช่น อีกนัยหนึ่ง. (ป. นย).

อัตนัย

หมายถึงว. ที่เปิดโอกาสให้แสดงความรู้หรือความคิดเห็นส่วนตัวได้, เรียกการสอบแบบที่ให้ผู้ตอบบรรยายแสดงความรู้หรือแสดงความคิดเห็นของตนเองว่า การสอบแบบอัตนัย, คู่กับ ปรนัย, จิตวิสัย ก็ว่า. (อ. subjective).

เอกนัย

หมายถึง[เอกะ-, เอกกะ-] น. นัยอันหนึ่ง, นัยอันเดียวกัน.

พฤตินัย

หมายถึง(กฎ) น. ความหมายตามข้อเท็จจริง (ล. de facto), ต่างกับ นิตินัย คือ ความหมายตามกฎหมาย (ล. de jure).

พินัย

หมายถึงน. เงินค่าปรับเป็นภาคหลวง. (ป., ส. วินย).

พูดเป็นนัย

หมายถึง(สำ) ก. พูดอ้อม ๆ โดยไม่บอกเรื่องราวตรง ๆ.

กฎยุทธวินัย

หมายถึง(กฎ; เลิก) น. ชื่อย่อของกฎว่าด้วยยุทธวินัยและการลงอาญาทหารบกฐานละเมิดยุทธวินัย.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ