ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ขจัด, หลง, พลัด, กำจัด
พลัด
หมายถึง[พฺลัด] ก. พลาด หลุด หรือตกจากที่ใดที่หนึ่ง เช่น ของพลัดจากมือ เด็กพลัดจากต้นไม้, พรากจากกันโดยไม่รู้ว่าหลงไปอยู่ที่ใด เช่น พลัดพ่อ พลัดแม่, พรากจากถิ่นฐานหรือบ้านเกิดเมืองนอนเดิม เช่น พลัดถิ่นฐานบ้านเมือง พลัดบ้าน พลัดเมือง.
พลัดที่นาคาที่อยู่
หมายถึง(สำ) ก. พลัดพรากจากถิ่นฐานเดิม, ระหกระเหิน.
กระจัดพลัดพราย
หมายถึงก. แตกฉานซ่านเซ็นไป, ไม่รวมอยู่ในพวกเดียวกัน.
จับพลัดจับผลู
หมายถึงก. จับผิด ๆ ถูก ๆ; บังเอิญเป็นไปโดยไม่ตั้งใจ.
พลัดพราก
หมายถึงก. จากไป, แยกออกจากกันไป.
พลัดถิ่น
หมายถึงว. อยู่ไกลจากถิ่นที่อยู่ของตน เช่น เรียกรัฐบาลที่ตั้งศูนย์บัญชาการอยู่นอกประเทศของตนว่า รัฐบาลพลัดถิ่น.