ตัวกรองผลการค้นหา
แขนพับ
หมายถึงน. ส่วนของแขนตรงที่พับได้.
บานพับ
หมายถึงน. เหล็กหรือทองเหลืองที่ใช้ติดบานประตูหรือหน้าต่างเป็นต้น เพื่อให้พับเข้ามาหรือเปิดออกได้, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น บานพับเครื่องแต่งตัวละคร บานพับขา.
พับเขียง
หมายถึงก. ห่มผ้าเฉียงบ่า.
ตกเป็นพับ
หมายถึงก. นับเป็นสูญ.
พับผ้า
หมายถึงน. เรียกทางหลวงที่วกไปวกมาว่า ทางพับผ้า.
พับเพียบ
หมายถึงว. อาการที่นั่งพับขาให้ปลายเท้าไปทางเดียวกัน.
คอพับ
หมายถึงน. เรียกเสื้อชั้นนอกที่คอพับลงมาว่า เสื้อคอพับ. ว. อาการที่คอตกพับลงเพราะสิ้นกำลังทรงตัวเป็นต้น.
คออ่อนคอพับ
หมายถึงว. อาการที่คอเอียงไปมาเพราะเมา ง่วง หรือเหนื่อย เป็นต้น.
พับ
หมายถึงน. เรียกลักษณะผ้าหรือกระดาษที่พับไว้ เช่น ซื้อผ้าในพับ. ก. ทบ เช่น พับผ้า พับกระดาษ, หักทบ เช่น พับมีด, คู้เข้า เช่น นั่งพับขา; สิ้นกำลังทรงตัว เช่น คอพับ; ตัดบัญชีเป็นสูญ เช่น เป็นพับไป. ว. ที่ทบหรือหักทบเข้าด้วยกัน เช่น ผ้าพับ มีดพับ.
พับแพนงเชิง
หมายถึง[-พะแนง-] ว. อาการที่นั่งขัดสมาธิ.
ข้อพับ
หมายถึงน. ส่วนของแขนหรือขาที่พับได้.
ขาพับ
หมายถึงน. ส่วนของขาที่พับได้อยู่หลังเข่า.