ตัวกรองผลการค้นหา
กรลุมพาง
หมายถึง[กระ-] (โบ) น. กระลุมพาง, กลองหน้าเดียว, เช่น ปี่จีนโสดสรในใดต่าง ทงงกรลุมพางพอฟงง. (ม. คำหลวง มหาราช).
กัมพุชพากย์
หมายถึงน. ภาษาเขมร.
เกี้ยวพาน,เกี้ยวพาราสี
หมายถึงก. พูดให้รักในเชิงชู้สาว.
คุกพาทย์
หมายถึงน. ชื่อเพลงปี่พาทย์เพลงหนึ่ง ใช้เป็นหน้าพาทย์ประกอบการรำในท่าที่ดุร้าย.
จุฬาลัมพา,จุฬาลำพา
หมายถึงน. โกฐจุฬาลัมพา. (ดู โกฐจุฬาลัมพา, โกฐจุฬาลำพา).
เฉพาะกิจ
หมายถึงว. เจาะจงเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เช่น หน่วยปราบปรามเฉพาะกิจ.
ชอบมาพากล
หมายถึงว. ชอบกล, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่ชอบมาพากล.
ชุมพา
หมายถึงน. ชื่อสัตว์สี่เท้าชนิดหนึ่ง ขนยาวคล้ายขนแกะ. (พจน. ๒๔๙๓).
เช็คขีดคร่อมเฉพาะ
หมายถึง(กฎ) น. เช็คที่มีเส้นขนานคู่ขีดขวางไว้ข้างด้านหน้า และในระหว่างเส้นทั้งสองนั้น กรอกชื่อธนาคารใดธนาคารหนึ่งลงไว้โดยเฉพาะ และจะใช้เงินตามเช็คนั้นได้เฉพาะให้แก่ธนาคารนั้น.
ตะพาก
หมายถึงน. ชื่อปลาตะเพียนขนาดกลางชนิด Puntius daruphani ในวงศ์ Cyprinidae เกล็ดใหญ่สีเหลือง พบตามแม่นํ้าสายใหญ่ ๆ, กระพาก ก็เรียก.
ตะพานหนู
หมายถึงน. สะพานหนู.
ตะพาย
หมายถึงก. แขวนบ่า, ห้อยเฉียงบ่า, เช่น ตะพายย่าม, สะพาย ก็ว่า; เรียกกิริยาที่เอาเชือกร้อยช่องจมูกวัวควายที่เจาะว่า สนตะพาย, ใช้โดยปริยายแก่คนว่า ถูกสนตะพาย หรือ ยอมให้เขาสนตะพาย หมายความว่า ถูกบังคับให้ยอมทำตามด้วยความจำใจ ความหลง หรือความโง่เขลาเบาปัญญา; เรียกเชือกที่ร้อยจมูกวัวควายว่า สายตะพาย. น. ช่องจมูกวัวควายที่เจาะสำหรับร้อยเชือก; เรียกลายที่เป็นทางแต่จมูกขึ้นไปทั้ง ๒ ข้างแห่งนกกระทา.