ตัวกรองผลการค้นหา
กะลิงปลิง
หมายถึงน. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
กำเพลิง
หมายถึง[-เพฺลิง] น. ปืนไฟ. (ข. กำเภฺลีง).
กินปลิง
หมายถึงน. นกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
ตะลิงปลิง
หมายถึง[-ปฺลิง] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Averrhoa bilimbi L. ในวงศ์ Oxalidaceae ใบคล้ายใบมะยม ผลยาวคล้ายมะดันแต่มีร่องตื้น ๆ รสเปรี้ยว.
เถลิง
หมายถึง[ถะเหฺลิง] ก. ขึ้น เช่น เถลิงราชย์ เถลิงอำนาจ. ว. ขึ้นหนุ่ม, ขึ้นเปลี่ยว, เช่น วัวเถลิง.
บังเพลิง
หมายถึงน. เครื่องส่องแสงไฟที่มีกำบังไม่ให้เห็นผู้ส่อง.
ประชุมเพลิง
หมายถึง[-เพฺลิง] ก. เผาศพ.
ปล่อยปลิง
หมายถึงก. เอาปลิงมาวางไว้ตรงที่ที่ต้องการให้ดูดเลือดเสียออก.
ปลิงทะเล
หมายถึงน. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในชั้น Holothuroidea ลำตัวยาวอ่อนนุ่ม รูปร่างทรงกระบอกยืดหดได้ หัวท้ายยาวรี อาศัยอยู่ในทะเล บางชนิดรับประทานได้ เช่น ปลิงขาว (Holothuria scabra) ปลิงดำ (H. atra) ในวงศ์ Holothuriidae.
ปุงลิงค์,ปุงลึงค์
หมายถึง(ไว) น. เพศของคำที่เป็นเพศชาย เช่น ปู่ ตา พ่อ ภิกษุ, ปุลลิงค์ หรือ ปุลลึงค์ ก็ว่า.
ปุลลิงค์,ปุลลึงค์
หมายถึงดู ปุงลิงค์, ปุงลึงค์.
ผทมเพลิง
หมายถึงก. อยู่ไฟ.