ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ฟะฟ่าย, เมลื้อย, เลื้อย, ลื้อ
ขี้เกลื้อน
หมายถึงน. ชื่อโรคผิวหนังเกิดจากเชื้อรา Malassezia furfur ขึ้นเป็นดวงขาว ๆ อาจมีอาการคัน, เกลื้อน ก็ว่า.
ปลดเปลื้อง
หมายถึงก. ทำให้หลุดพ้นเพื่อแบ่งเบาหรือให้หมดไป, เปลื้อง ก็ว่า.
มะลิเลื้อย
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
ลื้อ
หมายถึง(ปาก) ส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย เพศชาย ใช้พูดกับผู้ที่เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองเป็นกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒. (จ. ลื่อ ว่า คำใช้เรียกบุรุษที่ ๒).
เลื้อย
หมายถึงก. ทอดวกเวียนไป (ใช้แก่ไม้เถา), เสือกไปด้วยอก (ใช้แก่สัตว์ไม่มีตีน ตัวยาว) เช่น งูเลื้อย ไส้เดือนเลื้อย.
เสียงเลื้อน
หมายถึง(โบ) น. เสียงอ่านหรือสวดทำนองเสนาะ เช่น เสียงเลื้อนเสียงขับ. (จารึกพ่อขุนรามคำแหง).
เกลื้อ
หมายถึง[เกฺลื้อ] ก. เกลือก, เกลี้ย, กลั้ว, ระคน, เจือ.
หมายถึงน. ไทยพวกหนึ่งอยู่ในแคว้นสิบสองปันนา.
เตยเลื้อย
หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นเปียะ. (ดู เปียะ ๑).
เปลื้องเครื่องสุกำศพ
หมายถึงก. เปลื้องผ้าขาวที่ห่อศพออกแล้วนำผ้าขาวนั้นและสิ่งปฏิกูลภายในโกศ เช่น กระดาษฟางไปเผาพร้อมบุพโพ แล้วเอาผ้าขาวอีกผืนหนึ่งห่อศพให้ใหม่.
เลื้อยเจื้อย
หมายถึงว. อาการที่พูดยืดยาวแต่มีสาระน้อย, เรื่อยเจื้อย ก็ว่า.
เกลื้อน
หมายถึง[เกฺลื้อน] น. ชื่อโรคผิวหนังเกิดจากเชื้อรา (Malassezia furfur) ขึ้นเป็นดวงขาว ๆ อาจมีอาการคัน, ขี้เกลื้อน ก็ว่า.